Jeśli chociaż raz, rozmawiając z kimś o ADHD, zdarzyło Ci się pomyśleć:: „nie mogę już słuchać tych bzdur, to ta książka jest dla Ciebie. Przekonań o ADHD jest mnóstwo. Niektóre są szkodliwe, inne irytujące, kolejne - po prostu głupie. Dr. hab. n. med. Jarosław Jóźwiak zebrał 107 mitów, z którymi spotyka się najczęściej, a następnie, jeden po drugim je obalił. Ta książka to skuteczne narzędzie do mierzenia się z niewiedzą. Ta książka, która powinna trafić do każdego nauczyciela, rodzica i lekarza. Zamiast emocji - rzetelna wiedza, zamiast uprzedzeń - zrozumienie, zamiast mitów - fakty. To publikacja, która nie tylko edukuje, ale też przywraca godność osobom z ADHD. Dr hab. Jarosław Jóźwiak z ogromnym zaangażowaniem przesuwa świat w stronę większej świadomości, empatii i naukowej uczciwości. Justyna Kopińska, dziennikarka, pisarka, laureatka Grand Press i European Press Prize Żałuję, że przeczytałam tę książkę. Żałuję, że przeczytałam ją dopiero teraz, a nie kilkanaście lat temu, kiedy po raz pierwszy poznałam osobę z ADHD i - dzisiaj to już wiem - kompletnie nie rozumiałam, z czym się zmaga. Tak, ja również myślałam, że dziecko z ADHD musi być głośne i rozbiegane, że zaburzenie to występuje rzadko, że dotyczy głównie dzieci. Ta książka skutecznie wyprowadziło mnie z wielu błędnych przekonań. I to wyprowadziła tak, jak lubię najbardziej, posługując się danymi i odnosząc do badań naukowych. Katarzyna Burda, dziennikarka naukowa Newsweek Polska Ta książka jest nie tylko dla osób, którym wydaje się, że wiedzą, co to ADHD. Powinni po nią sięgnąć również zdiagnozowani. Zapewne dowiedzą się jeszcze czegoś o sobie. Porażająca jest ilość krążących mitów. Kamil Wróblewski, dziennikarz TOK FM i Tuba FM Książka dla każdego! Dla psychiatrów, którzy zajmuję się ADHD, dla psychiatrów, którzy wątpią, że ADHD istnieje, dla lekarzy rodzinnych, dla nauczycieli, dla dorosłych z ADHD, dla rodziców dzieci z diagnozą... dla wszystkich, którzy wiedzą, lub którym wydaje się, że wiedzą o co chodzi w ADHD. Agnieszka Yilmaz, psychiatra To książka, która rozwiewa najczęstsze nieporozumienia/nieścisłości/błędy w rozumieniu ADHD, opierając się na solidnych dowodach naukowych i rzetelnej literaturze. Krótkie, zwięzłe wyjaśnienia ułatwiają przyswajanie wiedzy, co sprawia, że lektura jest przyjazna nawet dla osób z ADHD, mogących dzielić ją na mniejsze etapy. Jako psycholog zajmująca się tym zagadnieniem, doceniam jej jasność przekazu. Monika Waligórska, psycholożka dziecięca ADHD Liczne bzdury na temat ADHD zostały zmiażdżone i wypunktowane zgodnie z aktualną wiedzę medyczną. Każdy mit znajduje weryfikację w bogatej literaturze, co czyni książkę publikacją zgodną z dowodami naukowymi. Ponadto autorka podjęła unikalny trud wyjaśnienia różnic między przyczynami ADHD, czynnikami wpływającymi na nasilenie objawów a ich konsekwencjami, co w przestrzeni medialnej jest najbardziej niezrozumiałym tematem, pełnym błędnych przekonań. Agnieszka Sawicka, pediatrka lecząca ADHD
Product Details
20365
9788397237728
978-83-972377-2-8
Data sheet
Published in
Polska
Publication date
2025
Issue number
1
Cover
paperback
Pages count
272
Dimensions (mm)
170 x 240
Weight (g)
480
Część I. MITY DOTYCZĄCE ADHD 1. ADHD to nowe zaburzenie 2. ADHD jest coraz więcej. Dawniej nie było takiego problemu 3. Dawniej nie było ADHD, wystarczyło „krótkie wychowanie 4. ADHD nie istnieje. To tylko wymówka dla złego zachowania 5. Twórca ADHD odwołał swoje odkrycie na łożu śmierci 6. ADHD jest wynikiem traumy 7. ADHD jest wywoływane przez cukier 8. ADHD zostało wykreowane przez koncerny farmaceutyczne 9. ADHD jest efektem (nad)używania nowych technologii/ gier komputerowych 10. ADHD jest wywołane przez brak aktywności fizycznej 11. ADHD jest wywołane przez zatrucie metalami ciężkimi 12. ADHD występuje tylko/przede wszystkim u chłopców 13. ADHD to normalny etap dojrzewania/z tego się wyrasta 14. ADHD to choroba psychiczna, którą. Należy leczyć 15. ADHD i ADD to dwa różne zaburzenia 16. ADHD to rzadkie zaburzenie 17. ADHD to zaburzenie rzadsze od spektrum autyzmu 18. Każdy ma ADHD/każdemu się czasem nie chce Część II. MITY DOTYCZĄCE OSÓB Z ADHD 19. Osoby/dzieci z ADHD nie mogą się na niczym skupić 20. Jeśli ktoś jest w stanie oglądać filmy lub czytać książki, to nie może mieć ADHD 21. Dzieci z ADHD są/muszą być „rozbiegane 22. Jeśli dziecko nie jest nadaktywne, to nie może mieć ADHD 23. Z ADHD się wyrasta/w nastoletniości ADHD ustępuje 24. W podeszłym wieku nie można mieć ADHD 25. Osoby z ADHD są bałaganiarzami 26. Osoby z ADHD są zawsze impulsywne 27. Osoby z ADHD są nieodpowiedzialne 28. Osoby z ADHD nie mogą osiągnąć sukcesu w życiu 29. Osoby z ADHD mają niższą inteligencję 30. Osoby z ADHD są gadatliwe i głośne 31. Osoby z ADHD nie są w stanie się skutecznie uczyć 32. Osoby z ADHD nie znoszą stresu 33. Osoby z ADHD nie są w stanie dokańczać pracy 34. Osoby z ADHD nie są w stanie utrzymywać długotrwałych relacji 35. Osoby z ADHD są chude/szczupłe Część III. MITY DOTYCZĄCE OBJAWÓW ADHD 36. Objawy ADHD nie obejmują sfery emocjonalnej 37. Objawy ADHD wyrażają się u wszystkich tak samo. Wszystkie osoby z ADHD mają takie same objawy 38. Objawy ADHD u kobiet i mężczyzn są takie same 39. Objawy ADHD w dzieciństwie i dorosłości są takie same 40. Objawy ADHD nie zmieniają się w krótkim czasie/ na przestrzeni dni, tygodni, miesięcy 41. Hiperaktywność objawia się bieganiem i wchodzeniem na drzewa 42. Zaburzenie integracji sensorycznej przemawia za spektrum autyzmu 43. Hiperfokus jest adehadową supermocą Część IV. MITY DOTYCZĄCE ROZPOZNAWANIA ADHD 44. ADHD jest nadrozpoznawane 45. Do rozpoznania ADHD można/należy stosować badania obrazowe mózgu (tomografia, REZONANS) 46. Do rozpoznania ADHD może służyć badanie EEG 47. Do rozpoznania ADHD służą testy komputerowe 48. Do rozpoznania ADHD wystarczy wykonanie testu psychologicznego 49. ADHD można zdiagnozować wyłącznie w dzieciństwie 50. Procedura rozpoznania jest zawsze taka sama 51. Negatywny wynik testów oznacza brak możliwości postawienia diagnozy ADHD 52. ADHD nie można zdiagnozować przed 6. Rokiem życia Część V. MITY DOTYCZĄCE LEKÓW NA ADHD 53. Leki na ADHD są niebezpieczne 54. Leki trzeba przyjmować całe życie 55. Stymulanty to nowe/słabo poznane leki 56. Leczenie ADHD oznacza konieczność przyjmowania leków 57. Leczeniem ADHD powinni się zajmować psychiatrzy 58. Tylko osoby z bardzo silnym ADHD wymagają leczenia 59. Leki na ADHD stymulują mózg 60. Leki na ADHD to narkotyki. Można się od nich uzależnić 61. Dzieci przyjmujące stymulanty na ADHD mają większe ryzyko uzależnień 62. Leki na ADHD zmieniają osobowość człowieka 63. Stymulanty wywołują zaburzenia snu 64. Leki na ADHD ułatwiają naukę każdemu 65. Przyjmowanie leków na ADHD to oszukiwanie/ułatwianie sobie życia 66. Leki na ADHD dawkuje się w zależności od masy ciała 67. Leki na ADHD pomagają tylko w szkole. Leki podaje się po to, żeby dziecko nie miało problemów w szkole 68. Zarejestrowane dawki są wystarczające do leczenia większości pacjentów 69. Stymulanty nie mogą być stosowane u osób z padaczką 70. Stymulanty nie mogą być stosowane u osób z tikami 71. Stymulanty nie mogą być stosowane u osób z chorobą dwubiegunową 72. Stymulanty nie mogą być stosowane u osób z zaburzeniem borderline 73. Stymulanty nie mogą być stosowane u osób z zaburzeniami lękowymi 74. Stymulanty nie mogą być stosowane u osób uzależnionych 75. Stymulanty nie mogą być stosowane w ciąży 76. Stymulanty odwadniają 77. W leczeniu ADHD stosuje się wyłącznie stymulanty 78. Najlepszym lekiem na ADHD jest amfetamina 79. Leki na ADHD są przeznaczone tylko dla dzieci 80. Leki na ADHD powodują, że człowiek będzie niższy 81. Leki na ADHD robią z ludzi zombie 82. Leki na ADHD zabijają kreatywność 83. Stymulanty wywołują psychozę 84. Leki na ADHD są niebezpieczne dla serca 85. Nie wiemy, jaki jest długotrwały wpływ leków na człowieka 86. Nie warto leczyć ADHD w (późnej) dorosłości 87. Leczenie ADHD prowadzi się za pomocą krótko działających stymulantów 88. Przyjmując leki (amfetaminowe) na ADHD, nie można prowadzić samochodu Część VI. MITY DOTYCZĄCE PSYCHOTERAPII ADHD 89. Żeby wyleczyć ADHD, wystarczy się postarać. Nie trzeba przyjmować leków 90. W leczeniu ADHD nie stosuje się psychoterapii 91. Do wyleczenia ADHD wystarczy sama psychoterapia 92. Psychoterapia to jedyna forma oddziaływań psychologicznych w ADHD 93. Najlepszą formą psychoterapii w ADHD jest CBT Część VII. MITY DOTYCZĄCE WYCHOWANIA DZIECKA Z ADHD 94. Aby pomóc dziecku z ADHD, wystarczy podać mu leki 95. Dziecko z ADHD wychowuje się tak samo, jak dzieci bez ADHD 96. ADHD u dzieci leczy się za pomocą terapii rodzinnej 97. Twarda ręka wystarczy do prawidłowego wychowania dziecka z ADHD 98. Terapia diałektyczno-behawioralna (dbt) jest stosowana tylko u dorosłych Część VIII. MITY DOTYCZĄCE SUPLEMENTACJI W ADHD 99. W leczeniu ADHD należy stosować magnez 100. Stymulanty wypłukują magnez 101. ADHD można leczyć dietą 102. ADHD można leczyć za pomocą szafranu 103. ADHD można leczyć za pomocą różeńca górskiego 104. ADHD można leczyć za pomocą LSD 105. ADHD można leczyć za pomocą kawy 106. ADHD można leczyć za pomocą marihuany 107. ADHD można leczyć, ograniczając ilość spożywanych słodyczy