Gwoździowanie śródszpikowe w osteosyntezie

Monografia zawiera syntezę najnowszych informacji, dotyczących ostatnio lansowanej metody gwoździowania śródszpikowego, wykorzystywanej do leczenia złamań kości długich, oraz wielu innych schorzeń ortopedycznych. Interdyscyplinarność omawianych zagadnień umożliwia kształtowanie wiedzy inżynierów i lekarzy, zajmujących się problematyką biomechaniki, inżynierii:: biomateriałów, klinicznej i rehabilitacyjnej. Głównie przeznaczona jest zarówno do kształtowania twórczej wyobraźni konstruktorów implantów i instrumentarium chirurgicznego, jak też lekarzy ortopedów.
Czytelnik znajdzie w niej aktualne problemy rozwiązane i wymagające dalszych perspektywicznych rozważań, dotyczące zastosowania osteosyntezy śródszpikowej do leczenia złamań kości długich, zaburzeń zrostu kostnego z wykorzystaniem gwoździ sztywnych oraz o kontrolowanej sztywności. W tym też celu omówione zostały wyczerpująco cechy użytkowe stosowanych gwoździ, biomechaniczne systemy stabilizacji śródszpikowej, rodzaje używanych biomateriałów metalowych oraz techniki kształtowania warstwy powierzchniowej gwoździ, decydujące o ich biokompatybilności. Wyczerpująco zaprezentowano również skuteczność i efekty kliniczne uzyskane różnymi sposobami stabilizowania odłamów i technikami zabiegowymi.
Monografia odzwierciedla aktualny stan i tendencje rozwojowe w tej dziedzinie chirurgii i w przemyśle wyrobów implantacyjnych, z uwzględnieniem obowiązujących kryteriów ich jakości. Monografia jest więc skierowana do Czytelników zainteresowanych postępem w chirurgii ortopedycznej z wykorzystaniem wyrobów najnowszej generacji.