Autor rozważa teoretyczne i praktyczne konsekwencje polskiego doświadczenia powodzi dla głębszego zrozumienia zależności pomiędzy indywidualnym stresem, a traumą społeczności. Dowodzi, że niemal każde wydarzenie kryzysowe, zakłócając funkcjonowanie jednostek i grup, pociąga za sobą specyficzne wyzwania i stwarza szczególne potrzeby. A dramatyczne konsekwencje dotyczą nie tylko jednostki, ale i całych rodzin, grup, społeczności, miast czy województw. Profesor Kaniasty pokazuje także różne przejawy wsparcia społecznego:: wsparcie rzeczywiście udzielone i otrzymywane, wsparcie jako zjawisko subiektywne i zjawisko poznawcze oraz jako poczucie więzi społecznej. Przytacza również modele wyjaśniające ten fenomen społeczny i identyfikuje warunki, w jakich on ma szansę się pojawić. Przedstawione teorie poddano weryfikacji empirycznej - badania przeprowadzone zostały na populacji polskich powodzian z Opola i okolic