Intensywna krótkoterminowa psychoterapia dynamiczna dla praktyków

O Autorach.

Przedmowa do wydania polskiego.

Przedmowa.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Opracowana przez Habiba Davanloo intensywna krótkoterminowa psychoterapia dynamiczna, neuroza i znaczenie traumy przywiązaniowej.

Modyfikacja teorii analitycznej dokonana przez Davanloo.

Więź a zdrowie psychiczne.

Wpływ przemocy w dzieciństwie na rozwój układu nerwowego.

Klasyfikacja wydarzeń potencjalnie traumatycznych.

Spektrum zaburzeń psychoneurotycznych oraz spektrum pacjentów o wrażliwej strukturze charakteru.

Kruchość ego, zdolność adaptacyjna ego, patologia superego.

ISTDP jako wskazanie lub przeciwskazanie terapeutyczne.

Długość terapii.

ROZDZIAŁ DRUGI

Neurobiologiczna regulacja emocji i lęku.

Układ limbiczny.

ROZDZIAŁ TRZECI

Regulacja emocji i rola obron.

Emocje/uczucia - nastroje, stany, afekt.

Emocje i regulacja emocji.

Określenie wewnętrznych fizjologicznych przejawów emocji i doświadczenie.

Określenie stopnia i jakości regulacji emocji.

Ocena złości i impulsu sadystycznego.

Problemy z oceną złości pacjenta.

Problemy z ocena impulsu pacjenta.

Ocena żalu i smutku.

Ocena winy.

Problemy z ocena winy.

Zdrowa regulacja oraz świadome doświadczanie i wyrażanie emocji.

Pojęcie obrony i klasyfikacja systemu mechanizmów obronnych.

Brak zrozumienia, gdzie działają obrony w procesie regulacji emocji: przykład.

Obrony blokują regulację i generowanie emocji na poziomie bodźca i/lub reakcji.

Określenie obron dla celów ISTDP.

Obrony w obszarze natychmiastowego wyparcia.

Etapy pomagania pacjentowi w pokonaniu natychmiastowego wyparcia.

ROZDZIAŁ CZWARTY

Ocena/określanie lęku pacjenta.

Ocena specyficznego wzorca manifestacji lęku pacjenta.

Ocena a) przejawów somatomotorycznych (wzorce aktywacji mięśni poprzecznie prążkowanych).

Ocena b) przejawów wzorców autonomicznych i endokrynnych.

Ocena c) przejawów wzorców poznawczych/percepcyjnych.

Ocena wzajemnych proporcji wzorców a), b) i c).

Ocena szybkosci wzrostu, czasu trwania oraz szybkości zanikania poszczególnych przejawów.

Ocena umiejętności poprawnego nazywania przez pacjenta własnego stanu jako lęku.

Ocena specyficznego sposobu niedopuszczania przez pacjenta do adekwatnego analziowania własnego lęku.

Wzorzec lęku, zdolność adaptacyjna ego oraz patologia superego pacjenta.

Problemy fizyczne współwystępujące z lękiem.

Problemy fizyczne jako konsekwencja lęku.

Transkrypcje oceny lęku u pięciu pacjentów.

Pacjentka 1.

Pacjentka 2.

Pacjentka 3.

Pacjent 4.

Pacjentka 5.

ROZDZIAŁ PIĄTY

Opór, przeniesienie, zdolność adaptacyjna ego oraz wieloogniskowa podstawowa struktura neurotyczna.

Opór.

Związek między oporem a obronami: opór jako zmienna.

Ocena wzorca obronnego pacjenta.

Przykład procesu przeniesienia u pacjenta.

Przeciwprzeniesienie.

Klika przykładów przeciwprzeniesienia.

Zdolność adaptacyjna ego.

Stan układu poznawczego/percepcyjnego pacjenta.

Trójkąt osób.

Trójkąt konfliktu.

Kilka przykładów.

Wieloogniskowa rdzenna struktura neurotyczna.

ROZDZIAŁ SZÓSTY

Uczenie się na podstawie obserwacji i uczenie naszych pacjentów pokonywania własnych problemów.

Opracowana przez Alberta Bandurę teoria uczenia się społecznego i uczenie się na podstawie obserwacji.

Układ neuronów lustrzanych i jego udział w uczeniu sie przez obserwację.

Układ neuronów lustrzanych: introjekcja, identyfikacja, naśladownictwo.

Implikacje dla terapii.

ROZDZIAŁ SIÓDMY

Droga do nieświadomości pacjenta i przymierze robocze.

Wywiad wstępny i jego podwójne zadanie.

Centralna sekwencja dynamiczna opracowana przez Davanloo.

Droga do nieświadomości: czerwone i zielone światła sygnalizacyjne.

Koncepcja przymierza roboczego w ISTDP.

1. Emocjonalna więź, która powstaje między terapeutą a pacjentem.

2. Wspólna wizja problemów pacjenta u terapeuty i pacjenta, posługiwanie się tymi samymi definicjami róznych elementów/aspektów składowych tych problemów.

3. Umowa między terapeutą a pacjentem dotycząca pośrednich celów leczenia.

4. Umowa dotycząca podziału zadań terapeutycznych prowadzących do osiągnięcia wyznaczonych celów.

Problemy z nawiązaniem ( i utrzymaniem ) świadomego/nieświadomego przymierza roboczego z pacjentem: proces uczenia się oraz obrony pacjenta w postaci bierności i braku nadziei/bezradności.

Błędy często popełniane przez terapeutów ISTDP mogące niekorzystnie wpływać na świadome/nieświadome przymierze robocze z pacjentem.

Terapeucie nie udaje się pokazać pacjentowi, że jego problemy można zrozumieć dzięki zastosowaniu trójkąta konfliktu i trójkąta osób.

ROZDZIAŁ ÓSMY

Zmienne niezależne: techniki ISTDP służące zmianie czerwonych świateł sygnalizacyjnych na zielone.

Techniki ISTDP: cel, wybór, moment zastosowania, czas trwania, dawka.

Stosowanie WT, żeby pracować w TP.

Praca w WT.

Praca w przeniesieniu z terapeutą i z osobami z teraźniejszości.

Techniki konfrontacji, identyfikacji i klaryfikacji.

Konfrontacja i identyfikacja bez klaryfikacji: błędy terapeuty.

Konfrontacja, identyfikacja, klaryfikacja i presja na uczucia.

Istotność konfrontacji, identyfikacji i klaryfikacji.

Konfrontacja, identyfikacja, klaryfikacja i cofanie identyfikacji z patologicznym superego/oddzielanie ego pacjenta od patologicznego superego.

Konfrontacja, identyfikacja, klaryfikacja i terapeuta jako źródło biofeedbacku.

Odgrywanie ról, modelowanie i zmiana ról.

Regulacja lęku.

Rzucanie wyzwania/podważanie/zachęcanie do porzucania obron.

Zderzenie czołowe (HOC, Head-On Collision)

ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY

Wywiad wstępny z pacjentem z fobią dotyczącą transportu publicznego.

Wywiad wstępny (minuty 0-18).

ROZDZIAŁ DZIESIĄTY

Mapa do nieświadomości, kolejne kroki oraz jej zastosowanie u pacjentów cierpiących na zaburzenia depresyjne.

Typowy obraz depresji.

Psychobiologia depresji.

Psychofarmakologia a terapia dynamiczna.

Podejście dynamiczne.

ISTDP a depresja.

Przykłady kliniczne.

Natychmiastowe wyparcie (instant repression) i postępowanie z dynamikami depresji.

Drugi przykład pacjenta z depresją.

Uwaga.

ROZDZIAŁ JEDENASTY

Kroki na mapie drogowej do nieświadomości, zastosowanie ich w pracy z pacjentami z somatyzacją.

Historia: od objawów psychosomatycznych do somatyzacji.

Somatyzacja: objaw czy zaburzenie?

Przykład kliniczny 1.

Częściowe przełamanie złości, winy i żalu prowadzące jedynie do częściowej poprawy.

Przykład kliniczny 2.

ROZDZIAŁ DWUNASTY

Mapa do nieświadomości, kolejne kroki oraz jej zastosowanie u pacjentów cierpiących na zaburzenia depresyjne.

Pacjentka z poważnym złożonym charakterem masochistycznym, stosują obrony regresywne.

ROZDZIAŁ TRZYNASTY

Faza końcowa: opuszczanie mapy drogowej prowadzącej do nieświadomości.

Obrony przeciwko zakończeniu terapii.

Faza końcowa: kilka opisów z sesji.

Zakończenie 1.

Zakończenie 2.

Bibliografia.

Glosariusz.

Indeks.

Spis rycin.

Spis tabel.