Afazjologia

„Afazjologia” to bogate i inspirujące kompendium wiedzy o zaburzeniach mowy.
W monografii przedstawiono szerokie ujęcie afazjologii, której zakres obejmuje zarówno zaburzenia mowy pochodzenia organicznego (afazja, dyzartria, dysglosja, oligofazja), jak i trudności w porozumiewaniu się osób dorosłych z ADHD, laryngektomowanych oraz wybudzonych ze śpiączki. W publikacji omówiono najnowszą wiedzę na temat dysfunkcji werbalnych, stanowiących barierę komunikacyjną wyraźnie obniżającą jakość życia pacjentów. Autorzy opisali również kryteria diagnozy dyferencjalnej organicznych zaburzeń mowy oraz nowoczesne strategie i metody ich terapii, a także wymiar społeczny. Ciekawe opisy przypadków i propozycje narzędzi diagnostycznych będą przydatne w codziennej praktyce osób zajmujących się zaburzeniami mowy.
Książka została przygotowana przez interdyscyplinarny zespół autorów:: neurochirurgów, neurologopedów, neuropsychologów, językoznawców, psychologów, neurologa, otolaryngologa foniatry i audiologa, fizjoterapeuty, stomatologa, pedagoga specjalnego oraz socjologa.
W publikacji omówiono m.in. takie zagadnienia jak::
- Podstawy biologiczne afazjologii
- Nowatorski opis afazji dziecięcej
- Afazja u dorosłych w ujęciu holistycznym
- Afazja a wielojęzyczność, afazja a dyzartria, dyzartria a dyslalia
- Diagnoza i terapia u osób z usuniętą krtanią, czy w chorobach neurodegeneracyjnych
- Badania nad komunikacją słowną osób z niepełnosprawnością intelektualną
- Napięcia mięśniowe towarzyszące zaburzeniom mowy
- Tajemnicze zjawisko, jakim jest stan minimalnej świadomości
- Leczenie operacyjne guzów w elokwentnych obszarach mózgu
- Przegląd piśmiennictwa na temat farmakoterapii zaburzeń mowy u pacjentów neurologicznych
- Rehabilitacja funkcji językowych z wykorzystaniem metod komputerowych
- Trudny proces depersonalizacji

Klamrą spinającą książkę są ciekawe wywiady – o życiu z niepełnosprawnością widzianym z perspektywy osoby niepełnosprawnej oraz pełnosprawnej i rozmowa z neuropsychologiem.
Monografia jest wartościowym opracowaniem poświęconym zróżnicowanym zaburzeniom mowy, a nawet szerzej – komunikacji. Pokazuje problemy chorego i jego otoczenia analizowane z wielu perspektyw, podkreślając znaczenie podejścia całościowego i zindywidualizowanego. Treść wielu rozdziałów ma wyraźny wymiar praktyczny, zawiera propozycje metod, narzędzi, modeli diagnozy i terapii/form pomocy. Jestem przekonana, iż niniejsza monografia będzie opracowaniem inspirującym do podejmowania dalszych poszukiwań naukowych oraz rozwiązań klinicznych dla wszystkich specjalistów, praktyków i badaczy, którzy zajmują się szeroko rozumianymi zaburzeniami komunikacji człowieka.
Dr hab. Aneta R. Borkowska, prof. UMCS, UMCS