Psychotransgresjonizm

Książka składa się z trzech części. Część pierwsza, zwana analityczną, poświęcona jest wielości transgresji intelektualnych i praktycznych, które człowiek wykonuje w ciągu swojej biografii. Idąc krok przed sobą przekracza siebie i dokonuje wyczynów na miarę osobistą lub historyczną.
Najważniejsze znaczenie przypisuję części drugiej - syntetycznej. Przedstawiam w niej strukturę i funkcję osobowości jako sieci psychonów, będącej główną siłą napędową transgresji. To właśnie osobowość determinuje przekraczanie granic nieznanego, ale - co jest równie ważne - dzięki takim wyczynom zmieni się człowiek, a głównie jego osobowość i style zachowania się. Można zatem powiedzieć, że psychotrans-gresjonizm, to psychologia skoncentrowana na rozwoju. W części drugiej omawiam wiele fundamentalnych poglądów, że wymienię tylko rolę potrzeby potwierdzania własnej wartości, potrzeby dowartościowania siebie, w determinacji transgresji.
Wreszcie, praktyczne zastosowania psychotransgresjonizmu zostały omówione w części trzeciej. Próbuję w niej zastanowić się, jak twierdzenia tego kierunku można wykorzystać w edukacji, w psychoterapii w tworzeniu nowoczesnego społeczeństwa. Włączyłem te zagadnienia do książki, aby wykazać, że ten kierunek psychologii nie jest tylko papierową konstrukcją.
Chciałbym zakończyć tę książkę akcentem osobistym, który może zaskoczyć wielu. Według wszelkiego prawdopodobieństwa napisanie jej było rzeczą niemożliwą:: stan zdrowia, liczne dolegliwości czy ustawiczny stres powodowały, że problemem stawało się nawet skończenie pojedynczej stronicy. A jednak na tej rozkołysanej łodzi zdarzyło się nieprawdopodobne. To osiągnięcie, to małe dzieło życia, ciągle wywołuje moje zdziwienie i niezdrową dumę.
Autor