Ewa Wysocka jest pracownikiem naukowym Uniwersytetu Śląskiego, jest również współautorką popularnego podręcznika Diagnoza psychopedagogiczna, opracowanego wspólnie z Ewą Jarosz, a wydanego przez nasze Wydawnictwo w 2006 roku. Tym razem w szczegółowej pracy podejmuje temat diagnozowania środowisk wychowawczych, stawiając sobie za cel połączenie wiedzy i umiejętności praktycznych. Jak określa to autorka, praca jest właściwie wstępem do proponowanych rozwiązań warsztatowych. Przedstawia najpierw pojęcia związane z diagnozą, następnie określa założenia i reguły dotyczące diagnozy rodziny i środowiska szkolnego, by w końcu omówić ich wpływ na jednostkę. Po zapoznaniu się z tą książką można lepiej zrozumieć i trafniej stosować diagnozę psychopedagogiczną.
WPROWADZENIE - CZŁOWIEK W ŚRODOWISKU ŻYCIA 1. Założenia teoretyczne - człowiek, jego rozwój i środowisko życia 2. Model postępowania diagnostycznego - konceptualizacja obszarów i wyznaczników
CZĘŚĆ I. PROCES DIAGNOSTYCZNY - ZAŁOŻENIA TEORETYCZNE I METODOLOGICZNE 1. Pojęcie diagnozy w naukach społecznych 2. Podejścia metodologiczne i modele diagnozy w naukach społecznych 3. Podstawowe zasady diagnozowania w naukach społecznych
CZĘŚĆ II. ŚRODOWISKO ŻYCIA W CZŁOWIEKU - WYBRANE ASPEKTY DIAGNOZY ŚRODOWISKOWEJ 4. Diagnoza podstawowych środowisk wychowawczych - założenia teoretyczne i metodologiczne
CZĘŚĆ III. JEDNOSTKA W ŚRODOWISKU ŻYCIA - WYBRANE ASPEKTY DIAGNOZY INDYWIDUALNEJ 5. Diagnoza indywidualna w ujęciu psychopedagogicznym 6. Diagnoza zaburzeń funkcjonowania społecznego jednostki ZAKOŃCZENIE BIBLIOGRAFIA ANEKS