Port dożylny

Współczesna medycyna nie mogłaby istnieć bez dostępu dożylnego. Konieczność zapewnienia stałego i pewnego dostępu naczyniowego jest podstawowym warunkiem wielu terapii, szczególnie stosowanych w leczeniu chorób przewlekłych. W onkologii, ze względu na silnie drażniące działanie wielu chemioterapeutyków, taki pewny i długoterminowy dostęp dożylny jest niezbędnym elementem stosowanej terapii. Wydaje się, że port naczyniowy, pozwalający uzyskać dostęp dożylny na czas terapii, a jednocześnie nie ograniczający znacząco codziennej aktywności chorego pomiędzy poszczególnymi cyklami leczenia, jest tu rozwiązaniem idealnym. W licznych publikacjach opisywane są nawet kilkunastoletnie okresy użytkowania takiego urządzenia. Prowadzenie wlewów przez porty dożylne wymaga stosowania specjalistycznych igieł i zestawów do przetoczeń. Niedogodność związaną z koniecznością nakłuwania skóry częściej zgłaszają jednak osoby obsługujące porty niż sami pacjenci, którzy w zdecydowanej większości są zadowoleni z posiadania portu, a część z nich nie wyobraża sobie leczenia bez portu. W ostatnich latach porty są coraz powszechniej stosowane także poza onkologią:: w leczeniu hemofilii, mukowiscydozy, boreliozy, POChP i wielu innych chorób wymagających powtarzanego dostępu dożylnego. Zalety portów w porównaniu do cewników wyprowadzanych na powierzchnię skóry, przyczyniły się także do zastosowania ich w żywieniu pozajelitowym, a nawet w dializoterapii.