Intensywna terapia dorosłych - tom 1

W pierwszym tomie liczącym 13 rozdziałów najwięcej zmian pojawiło się w rozdziale pierwszym, w którym omówiono bardzo szeroko zaburzenia gospodarki kwasowo-zasadowej i problemy związane z glikemią; w rozdziale drugim dodano nowy podrozdział dotyczący fizjologii układu krążenia, transportu tlenu i dwutlenku węgla; rozbudowano rozdziały trzeci i czwarty, dotyczące zakażeń i antybiotykoterapii.
W rozdziale piątym znalazły się wiadomości dotyczące ECMO i ultrasonografii, ze szczególnym uwzględnieniem płuc. W rozdziale kardiologicznym przedstawiono nowe rekomendacje dotyczące choroby niedokrwiennej serca i niewydolności krążenia oraz nowy podrozdział o nadciśnieniu tętniczym.
Tom pierwszy został wzbogacony o zupełnie nowy rozdział dotyczący organizacji pracy na oddziałach intensywnej terapii. Zamieszczono w nim zagadnienia, które nie znalazły, jak dotąd, należytego miejsca w polskim piśmiennictwie.
… W drugim tomie również znalazło się wiele nowych wiadomości. Całkowicie przeredagowane zostały rozdziały dotyczące krwotoku, pobierania narządów do przeszczepu. Bardzo duże zmiany dotyczą niewydolności oddechowej, sepsy, gastroenterologii i niewydolności nerek.
Prof. Zbigniew Rybicki
Profesor Zbigniew Rybicki w swojej nieustającej konsekwencji i niezłomności ponownie przygotował dla nas, samodzielnym wysiłkiem, wydanie trzecie – uzupełnione, poszerzone o nowe rozdziały i nowe przesłania płynące z treści zawartych w książce, która jest czymś więcej niźli tylko podręcznikiem do nauczania intensywnej terapii …
Czytelnik, zapoznając się z treścią rozdziałów szybko zorientuje się, że podstawą ich opracowania były informacje zaczerpnięte z najnowszej literatury światowej, która dotyczy intensywnej terapii. Dodatkowo wnioski, które przedstawia autor, pozwalają często na samodzielną refleksję i pozbawiają czytającego złudzeń, że tylko jeden stosowany schemat terapii może być skuteczny i niepodlegający żadnej rewizji, tak jak często ma to miejsce w opracowaniach autorów z zagranicy. Prof. Rybicki rozwiewa nadzieje, że intensywnej terapii można nauczyć się w kilka miesięcy lub zaglądając na oddział intensywnej terapii w wolnej chwili bądź tylko od czasu do czasu …
W istocie zatem mamy do czynienia z dziełem, w którym umiejętnie oddzielono i usystematyzowano to, co jest pewne i co znać należy, od tego nad czym warto się zastanowić, pomimo jednoznaczności treści płynących z zaleceń i wytycznych towarzystw naukowych. Koncepcja taka podczas tworzenia podręcznika dla lekarzy musiała zatem przyświecać autorowi od początku jego tworzenia i między innymi stanowi o wyjątkowości tej książki, do której mam zaszczyt pisać słowo wstępne.
Prof. Krzysztof Kusza