Stosowana psychologia rehabilitacji

Stosowaną psychologię rehabilitacji wyróżnia autorskie ujęcie problematyki. Decydują o tym trzy cechy książki.
Po pierwsze, przedstawiona w niej wiedza psychologiczna, odnosząca się do osób niepełnosprawnych i ich rehabilitacji, skonfrontowana została z doświadczeniami praktycznymi autora książki. Wyniki tej konfrontacji spowodowały, że niektóre z powszechnie przyjmowanych zasad działania psychologów w obszarze rehabilitacji osób z zaburzeniami psychicznymi, urazami mózgu, przewlekłymi chorobami somatycznymi, widocznymi uszkodzeniami ciała są przez Stanisława Kowalika kontestowane.
Po drugie, w książce przedstawiono wiele propozycji innego odczytania problemów doświadczanych przez osoby niepełnosprawne i pomocy psychologicznej w ich rozwiązywaniu. Przy czym autorowi nie chodziło o negowanie już istniejących praktyk rehabilitacyjnych, instytucjonalnie uznawanych za poprawne. Bardziej zależało mu na ukazaniu alternatywnych form pracy z osobami niepełnosprawnymi.
Po trzecie, wiele z omówionych w książce propozycji pracy psychologa rehabilitacji nawiązuje do tradycji, gdy tworzony był ten dział psychologii stosowanej. Można ją określić jako okres zrównoważonego regulowania praktyki rehabilitacyjnej przez wiedzę naukową i ideały humanistyczne. Natomiast w obserwowanej obecnie sytuacji stopniowej dehumanizacji rehabilitacji, warto  ciągle przypominać o tych ideałach, szczególnie gdy pracujemy z osobami niepełnosprawnymi.