Próby samobójcze - charakterystyka socjologiczna

Treścią tej książki są samobójstwa. Zainteresowanie nimi ma bardzo długą, wielowiekową tradycję. Zgodnie z prawem ateńskim rękę, która targnęła się na życie, odcinano i grzebano osobno, w Tebach samobójcom odmawiano prawa do pogrzebu. W społeczeństwie rzymskim dopuszczano ucieczkę w śmierć przed cierpieniami nie do zniesienia i sytuacją życiową nie do zaakceptowania. Pierwsi chrześcijanie mieli do śmierci, także samobójczej, stosunek instrumentalny, akceptując ją, jeśli wyzwalała człowieka od pokus doczesnych, przygotowując go do życia przyszłego. Później prawo kościelne traktowało samobójstwo jako zbrodnię przeciw naturze i Bogu (podlegającą karze bezczeszczenia zwłok i przepadku majątku samobójcy). Zachowania samobójcze potępiają też inne religie:: żydowska, w której Talmud odmawia samobójcom obrzędów pogrzebowych, czy islam, w którym targnięcie się na życie jest buntem wobec praw boskich.