Pierwszy tom Ortodoncji zawiera informacje będące podstawą szeroko pojmowanej ortodoncji. Drugi tom natomiast to wielobarwna paleta różnych metod i aparatów leczniczych właściwych współczesnej ortodoncji, wykorzystującej do ich opracowania wiedzę z zakresu mechaniki, anatomii topograficznej, fizjologii i materiałoznawstwa. Formułując wskazania do stosowania wszelakich metod leczenia ortodontycznego, przedstawiono równocześnie jego ograniczenia związane z istotą wady, motywacją i współpracą pacjenta, a także jego wiekiem. Jakkolwiek terapię ortodontyczną można dziś podjąć w każdym wieku, to nie każda metoda może być stosowana bez uwzględnienia tego czynnika. W tym aspekcie na uwagę zasługuje rozdział o wieku rozpoczęcia i czasie trwania leczenia. Przez dziesięciolecia w polskiej ortodoncji preferowano zasadę jak najwcześniejszego działania, co częściowo znajdowało uzasadnienie w ówczesnych możliwościach technicznych. Obecnie za najwłaściwszy dla rozpoczęcia leczenia uważa się nie okres zgryzu mlecznego, lecz okres wymiany uzębienia. Nadrzędną przy tym zasadą jest takie ustalenie harmonogramu działań ortodontycznych, aby maksymalnie skrócić ogólny czas korekty zgryzu i nie doprowadzić pacjenta do znużenia leczeniem i - w efekcie - do jego przerwania