Rozwój intensywnej terapii stawia przed specjalistami tej dyscypliny nowe wyzwania. Jedną z konsekwencji jest konieczność zastosowania aparatu zastępującego funkcję nerek, niezbędnego do leczenia chorych w ciężkim stanie ogólnym. Obok respiratora, jest on obecnie powszechnie używanym narzędziem, pomocnym w przywracaniu homeostazy u chorych z niewydolnością wielonarządową na oddziale intensywnej terapii. Postęp medycyny i zwiększenie dostępności urządzeń do terapii nerkozastępczej wymagają od lekarzy oddziałów intensywnej terapii nowych umiejętności i przyswojenia szerokiej specjalistycznej wiedzy... ...Ciągła terapia nerkozastępcza to pierwszy wydany w języku polskim przewodnik traktujący wyłącznie o współczesnych metodach pozaustrojowego oczyszczania krwi na oddziale intensywnej terapii... ...Rękojmię wysokiego poziomu merytorycznego podręcznika stanowią nazwiska redaktorów i autorów poszczególnych rozdziałów, którzy należą do światowej czołówki ekspertów w dziedzinie leczenia nerkozastępczego w intensywnej terapii. Są oni aktywni w obszarze upowszechniania wiedzy, praktyki klinicznej, a jednocześnie publikują oryginalne prace naukowe, na podstawie których formułowane są aktualne rekomendacje. Niewielki rozmiar podręcznika wymusza ograniczenie informacji do aspektów o największym znaczeniu praktycznym, co może ułatwić odbiór treści, zwiększając bezpieczeństwo chorych i pomagając w przełamaniu bariery psychologicznej, jaka towarzyszy wprowadzaniu nowych, inwazyjnych metod terapii. ...Zagadnienia dotyczące podziału kompetencji i odpowiedzialności pomiędzy specjalistów anestezjologii i intensywnej terapii oraz nefrologii dostosowano do organizacji przyjętej w większości ośrodków w Polsce. Oddając do rąk czytelników kolejne, poprawione wydanie polskiego tłumaczenia, liczę, że publikacja niniejsza przybliży zasady prawidłowego i bezpiecznego prowadzenia leczenia nerkozastępczego na oddziale intensywnej terapii...
Część I. ZAGADNIENIA TEORETYCZNE 1. Stany krytyczne z towarzyszącą niewydolnością nerek 2. Geneza i uzasadnienie rozwoju ciągłej terapii nerkozastępczej 3. Terminologia i nazewnictwo 4. Podstawowe zasady transportu substancji rozpuszczonych 5. Zasady prowadzenia gospodarki płynowej 6. Wskazania, kwalifikacja pacjentów i czas rozpoczęcia terapii 7. Rozszerzenie wskazań do ciągłej terapii nerkozastępczej 8. Adekwatność dawki i jej ocena 9. Zaburzenia równowagi elektrolitowej i kwasowo-zasadowej Część II. ZAGADNIENIA PRAKTYCZNE 10. Wybór terapii nerkozastępczej w ostrej niewydolności nerek 11. Dostęp naczyniowy do ciągłej terapii nerkozastępczej 12. Obwód pozaustrojowy i przepis zabiegu 13. Powierzchnia i materiał błony 14. Płyny stosowane w ciągłej terapii nerkozastępczej 15. Alarmy i rozwiązywanie problemów 16. Strategie optymalizacji obiegu pozaustrojowego w leczeniu nerkozastępczym, niezwiązane ze stosowaniem antykoagulacji 17. Antykoagulacja 18. Regionalna antykoagulacja cytrynianowa 19. Dawkowanie leków podczas ciągłej terapii nerkozastępczej Część III. SZCZEGÓLNE SYTUACJE KLINICZNE 20. Ciągła terapia nerkozastępcza u dzieci 21. Terapeutyczna wymiana osocza w intensywnej terapii 22. MARS – recyrkulujący system adsorpcji molekularnej 23. Terapie oparte na adsorpcji 24. Terapie hybrydowe Część IV. ZAGADNIENIA ORGANIZACYJNE 25. Środowisko oddziału intensywnej terapii 26. Jakość opieki nad pacjentem i praca w zespole 27. Aspekty organizacyjne:: opracowanie schematów postępowania i procedur ciągłej terapii nerkozastępczej 28. Aparaty do ciągłej terapii nerkozastępczej 29. Zapewnienie jakości ciągłej terapii nerkozastępczej 30. Nauczanie ciągłej terapii nerkozastępczej na oddziale intensywnej terapii
Comments (0)
Your review appreciation cannot be sent
Report comment
Are you sure that you want to report this comment?
Report sent
Your report has been submitted and will be considered by a moderator.