Test Rorschacha

Gdy w 1921 r. ukazała się monografia napisana przez młodego szwajcarskiego psychiatrę Hermanna Rorschacha (1884–1922) Psychodiagnostik, poświęcona walorom diagnostycznym testu złożonego z 10 tablic prezentujących symetryczne i nieco rozmyte plamy atramentowe, nikt zapewne nie przypuszczał, że ten test stanie się po latach najczęściej stosowanym w światowej diagnostyce psychologicznej i psychiatrycznej testem psychologicznym. Doczekał się też test Rorschacha opracowania wielu systemów interpretacyjnych, z których najważniejsze zostały przygotowane przez Bruno Klopfera, Zygmunta Piotrowskiego (w młodości asystenta Uniwersytetu Poznańskiego), Samuela J. Becka, Davida Rapaporta i Roya Schafera. W Polsce popularne były dwa systemy – Klopfera i Piotrowskiego. Istotnym przełomem w pracach nad doskonaleniem tej metody diagnostycznej stały się prace psychologa amerykańskiego Johna Exnera nad tzw. Systemem Całościowym stosowania i interpretacji wyników testu. Jest on najbardziej złożonym, zobiektywizowanym i ugruntowanym empirycznie sposobem stosowania testu Rorschacha.
Prezentowana polskim psychologom monografia testu Rorschacha skupia się przede wszystkim na przedstawieniu Systemu Całościowego Exnera. Profesor Michał Stasiakiewicz (z Instytutu Psychologii UAM w Poznaniu) jest wybitnym znawcą testu Rorschacha – jedynym w Polsce, który od wielu lat prowadzi nad nim badania i publikuje ich wyniki oraz szkoli psychologów w zakresie Systemu Całościowego. Trzeba też dodać, że znajomość tego testu należy do kanonu wiedzy z zakresu diagnostyki psychologicznej – zwłaszcza zaś:: diagnostyki klinicznej – tyle o książce i jej Autorze profesor Jerzy Brzeziński, redaktor naukowy serii Metody Diagnozy Psychologicznej.