Trening sportowy

Książka przedstawia w szerokim ujęciu teorię treningu sportowego i skierowana jest do studentów wychowania fizycznego.
Trening rozumiany jako różne formy powtarzania ćwiczeń w celu nabycia wprawy lub sprawności, znany był w przyrodzie od chwili jej powstania. Młode ptaki przed opuszczeniem gniazda machają skrzydłami w celu nabycia:: siły, wytrzymałości i koordynacji. Szczenięta wilka, rysia czy żbika w zabawie ćwiczą:: szybkość, zwinność i zręczność potrzebną do polowań. Obserwacja przyrody przez człowieka pierwotnego nauczyła go wielu form ruchu potrzebnego do życia i przetrwania w zmieniającym się klimacie. Gromadzone doświadczenia przekazywano z pokolenia na pokolenie, w wyniku czego człowiek mógł się coraz lepiej rozwijać intelektualnie i ruchowo.
W ten sposób powstała prymitywna wiedza, która w miarę upływu czasu przekształcała się stopniowo w rytuał zabiegów, mających na celu przygotowanie młodych osób na przyszłych myśliwych i wojowników.
O wpływie ćwiczeń na rozwój motoryczny człowieka wiedziano więc od dawien dawna. Do naszych czasów dotrwały tylko szczątkowe dowody na to, że wśród ludów starożytnych znano już pojęcie trening. W grobowcu Amcnemcheta (około 1900 lat p.n.e.) znaleziono rysunki, na których pokazani są mężczyźni ćwiczący siłę workami z piaskiem. Od tych zamierzchłych czasów aż do chwili obecnej następował rozwój umiejętności stosowania ćwiczeń, które służyły różnym celom. I tak w starożytnej Gracji w celu przygotowania zawodników do igrzysk olimpijskich; w starożytnym Rzymie do zaprawy siłowej gladiatorów walczących w cyrkach w celu dostarczenia rozrywki panującym; w średniowiecznej Europie — rycerzom przygotowującym się do turniejów i wojen; w osiemnastowiecznej Anglii w celu podniesienia kondycji fizycznej i psychicznej warstwie uprzywilejowanej.