Planowanie obsad pielęgniarskich w lecznictwie stacjonarnym

Pracownicy są najbardziej cennym elementem każdej organizacji, nie wyłączając zakładu opieki zdrowotnej. To ich potencjał intelektualny, motywacja i chęć działania powodują, że organizacja może oferować dobrą jakość świadczeń. Ich płace stanowią jednak największe obciążenie, ok. 70-80% kosztów ogólnych każdego zakładu opieki zdrowotnej, dlatego niezwykle istotny jest wybór odpowiednich metod planowania kadrowego, tak aby były one zgodne z zapotrzebowaniem chorych na dany typ świadczeń, a jednocześnie gwarantowały odpowiednią liczbę kadr i efektywne ich wykorzystani. Podsystem pielęgniarstwa jest składnikiem systemu opieki zdrowotnej i aktualnie także przeżywa kryzys w sferze zarządzania. Poszukuje się w jego obrębie najlepszych sposobów świadczenia usług, tak aby były one satysfakcjonujące dla chorych i ich rodzin. Zapewnienie dobrej jakości świadczeń wymaga uwzględnienia wielu zmian w zarządzaniu podsystemem pielęgniarstwa. Jedną z ważniejszych jest planowanie obsad zorientowane na ocenę zapotrzebowania pacjentów na opiekę pielęgniarską oraz dostosowanie odpowiednich liczbowo kadr do rzeczywistych potrzeb chorych. Takie wymogi zapewniają metody klasyfikacji pacjentów, nazwane w skrócie PCS, od angielskiej nazwy Patient Classification System. Są one z powodzeniem stosowane w zachodnich systemach opieki zdrowotnej od kilkudziesięciu lat.