Ginekologia dziecięca i dziewczęca - najczęstsze problemy

Szósty numer pod redakcją naukową prof. Lidii Hirnle skierowany jest do praktykujących ginekologów-położników oraz pediatrów.
Konsultacje w dziedzinie ginekologii dziecięcej obejmują diagnostykę i leczenie zaburzeń ze strony narządu rodnego u dziewczynek przed 18. rokiem życia. Z uwagi na specyfikę zaburzeń okresu pokwitania wskazane jest, aby konsultacje udzielane były przez ginekologa mającego doświadczenie w zakresie leczenia nieprawidłowości narządu rodnego i gospodarki hormonalnej dzieci oraz przez pediatrę.
W numerze omówiono m.in. ::
- Stany zapalne pochwy i sromu. Są one jedną z najczęstszych przyczyn konsultacji lekarskich z zakresu ginekologii dziecięcej. Schorzenia te dotyczą pacjentek w każdym wieku, jednak ich etiologia i leczenie znacząco różnią się u dzieci w porównaniu z pacjentkami po zakończonym okresie dojrzewania. Z uwagi na ograniczony dostęp do ginekologów dziecięcych oraz wydłużony okres oczekiwania na wizytę, pacjentki w pierwszej kolejności trafiają do pediatrów, którzy odpowiadają za rozpoczęcie procesu diagnostyczno-leczniczego.
- Bolesne miesiączkowanie. Wynika ono z przyczyn konstytucjonalnych i anatomicznych (wady wrodzone). Może też być objawem rozwijającej się endometriozy. W rozdziale szczegółowo omówiono m.in. terapię, której celem jest przede wszystkim zniesienie dolegliwości bólowych, zahamowanie postępu choroby i ochronę przyszłej płodności.
- Zrośnięcie warg sromowych u dziewczynek, które jest również częstym powodem konsultacji u pediatrów i ginekologów dziecięcych. W pracy analizującej grupę ponad 400 dziewcząt wyliczono, że schorzenie to było przyczyną 6,1% konsultacji.
- Zaburzenia żywienia - m.in. anoreksja i bulimia, które należą do najbardziej śmiertelnych chorób psychicznych i mają swoje konsekwencje ginekologiczne w postaci zaburzeń miesiączkowania, a czasem całkowitego zaniku miesiączek.
- Zespół policystycznych jajników (PCOS). Rozpoznanie tej jednostki chorobowej nastręcza trudności od dziesięcioleci, ponieważ zespół może mieć różną ekspresję. Wielokrotnie analizowano i modyfikowano kryteria rozpoznania, a dyskusje wciąż trwają. Nadal nie ma kryteriów rozpoznania PCOS dotyczących wyłącznie nastolatek. Zaleca się stosowanie kryteriów rotterdamskich z 2004 roku z uwzględnieniem pewnych modyfikacji.