Badanie ginekologiczne z elementami endokrynologii ginekologicznej

Wraz z rozwojem technik wspomagających lekarzy w diagnostyce i leczeniu, takich jak ultrasonografia, tomografia komputerowa, tomografia rezonansu magnetycznego czy pozytonowa tomografia emisyjna, siłą rzeczy nabieramy coraz większego zaufania do otrzymywanych w tych badaniach wyników.
Jako wieloletni nauczyciel akademicki obserwuję zwiększający się dysonans między umiejętnością badania pacjentów przez młodych adeptów i absolwentów medycyny a ich wiedzą teoretyczną. W ginekologii nadal nic nie zastąpi prawidłowo przeprowadzonego badania ginekologicznego, w którym lekarz otrzymuje zasób informacji o budowie układu rodnego, jego tkliwości i ruchomości oraz o określonych patologiach zarówno w zakresie tego narządu, jak i układów sąsiadujących. Badanie ginekologiczne pozwala również na uzyskanie danych dotyczących obecności czynników psychogennych czy też odczuć pacjentki, na przykład w zakresie bólu.
Nasi Mistrzowie, od których uczyliśmy się ginekologii w ubiegłym wieku, mieli czas i ochotę wprowadzać nas w tajniki badania ginekologicznego. Dzisiaj czas zabierają „gonitwa kliniczna, procedury, wszelkie zgody pacjentów, dokumentacja, punkty itd., co oddala nas od chorych i od uczących się adeptów medycyny, a tym samym zmniejsza szansę na przekazanie wiedzy młodym lekarzom. Biorąc powyższe pod uwagę, postanowiłem opracować syntetyczny, opierający się głównie na ilustracjach przewodnik dotyczący prawidłowego badania ginekologicznego, umożliwiający przygotowanie studentów i lekarzy do jego przeprowadzenia z poszanowaniem intymności pacjentki i w sposób jak najmniej traumatyczny. Uważam bowiem za nasz obowiązek uzupełnienie wiedzy, której młody lekarz nie miał szans (z różnych przyczyn) przyswoić w pełnym zakresie w czasie studiów.
dr hab. n. med. Paweł Madej
specjalista położnik-ginekolog, endokrynolog,
Kierownik Kliniki Endokrynologii Ginekologicznej
Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach