Hormonalna terapia zastępcza okresu przekwitania ofiarowała w drugiej połowie wieku XX kobietom dojrzałym komfort życia na okres co najmniej następnych dwudziestu lat, o jakim nie mogły myśleć ich matki i babcie. Stał się też ten fakt niezwykle ważny, ponieważ okres przekwitania dotyka kobiety w co najmniej dwóch bardzo istotnych fragmentach ich życia:: osiągnięcia wysokiej pozycji zawodowej i zmiany pokoleniowej w rodzinie. Kobieta staje się nieznośną szefową i zgorzkniałą, narzekającą babcią... Ubiegłe pięciolecie dzięki rozwojowi myśli klinicznej środowiska lekarskiego i technologii chemicznej, będącej dziełem firm farmaceutycznych, inwencji środków masowego przekazu, ale też świadomości kobiet, było świadkiem olbrzymiego postępu w zakresie HRT. Ale jednocześnie przyniosło wiele znaków zapytania, niejednoznacznych wyników badań dużych populacji pacjentek, co zmusiło z jednej strony do bardziej monitorowanych przebiegów terapii, z drugiej zaś do poszukiwania bardziej selektywnych preparatów terapii. Stało się to niezbędne szczególnie wobec systematycznego zwiększania się, zwłaszcza w krajach wysoko rozwiniętych, populacji starszej wiekowo i przedłużenia życia społeczeństw. Zwrócenie uwagi na wspomniane zagrożenia, poszukiwanie sposobów ich ominięcia, znaczący postęp wiedzy, dotyczący aspektów naukowych i klinicznych, stały się podstawa decyzji o przygotowaniu II wydania Klimakterium.