Psychologia kryminalistyczna stanowi nową dziedzinę psychologii stosowanej, posiadającą własny obszar badań i charakteryzującą się ścisłymi powiązaniami z tradycyjnymi działami psychologii. Zakres psychologii kryminalistycznej obejmuje psychologiczne aspekty kryminalistyki, czyli nauki o metodach ustalania faktu przestępstwa, sposobu jego popełniania, wykrywania sprawców i zapobiegania przestępstwom oraz innym ujemnym zjawiskom społecznym. Specyfika psychologii kryminalistycznej wynika w znacznej mierze ze specyfiki samej kryminalistyki. Wiadomo, iż jest ona nauką w znacznym stopniu praktyczną, niemniej nie stanowi jedynie uogólnienia praktyki śledczej, co niewątpliwie ograniczałoby lub wręcz uniemożliwiałoby jej rozwój. Dominowanie w kryminalistyce elementów wiedzy praktycznej nie oznacza, iż jest ona pozbawiona zagadnień teoretycznych. Do zagadnień takich można zaliczyć pewne prawa ogólne, takie jak na przykład empirycznie stwierdzone zjawiska indywidualności obrazu linii papilarnych palców rąk człowieka, cech pisma ręcznego czy głosu, pozwalające na przeprowadzenie badań identyfikacyjnych. Wymienia się również prawo motywu każdego umyślnego przestępstwa, umożliwiające dokonywanie kierunkowej selekcji osób podejrzanych. Praca uwzględnia najnowsze wyniki badań policjantów, sędziów i prokuratorów z zakresu aktualnych problemów polityki karnej