Wymiernym efektem jakości opieki i pracy terapeutycznej z dzieckiem niepełnosprawnym, dla rodziców i terapeutów jest coraz lepsza adaptacja jednostki do warunków otoczenia oraz rozwój możliwości do samodzielnego życia. Proces wspomagania człowieka, czyli pomagania w rozwoju, który przebiega z utrudnieniami, opiera się na podmiotowych relacjach jednostka - inni ludzie. Tak rozumiane wspomaganie, odbywa się z poszanowaniem indywidualności dziecka i nie ma charakteru modelowania według wzorca, jest natomiast dyskretnym kierowaniem rozwoju z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb i możliwości osoby niepełnosprawnej. Pomimo dużej wiedzy nagromadzonej przez lata w teorii i praktyce, zadajemy sobie pytania:: Jak najskuteczniej wspomagać rozwój jednostki? Czy są granice ingerowania w rozwój psychiczny człowieka? Jakie znaczenie ma diagnoza, czyli rozpoznanie poziomu rozwoju dziecka dla terapii zaburzeń? Jaki model diagnozy przyjąć? Takie pytania stawiają również Autorzy prac zebranych w niniejszym tomie. [ . . . ] Zakres tematyczny prac zawartych w tomie jest szeroki, ale wyraźnie rysuje się jego diagnostyczny i terapeutyczny profil, dlatego może być przydatny dla psychologów i pedagogów praktyków oraz dla specjalistów z dziedzin pokrewnych. Mam nadzieję że książka, którą przekazuję do rąk Czytelników pozwoli na kształtowanie warsztatu pracy z osobami, których rozwój potrzebuje wspomagania. Fragment Wprowadzenia. Aliny Czapigi