Psychoterapia dzieci i młodzieży w praktyce

“Zapraszamy Państwa do zapoznania się z zawartą w książce „Psychoterapia dzieci i młodzieży w praktyce” propozycją rozumienia problematyki zaburzeń psychicznych, emocjonalnych i behawioralnych okresu dzieciństwa i adolescencji oraz wywodzącego się z niej planu pracy. W założeniach naszym celem było zwrócenie uwagi na specyfikę prowadzenia psychoterapii dzieci i młodzieży, w tym sposób zbierania informacji oraz konieczność dokonania wieloaspektowej i wielokontekstowej konceptualizacji problemu, i opartej na niej zindywidualizowanej interwencji… Książkę adresujemy do wszystkich osób zainteresowanych problematyką zaburzeń psychicznych wieku rozwojowego, w tym lekarzy psychiatrów oraz psychiatrów dzieci i młodzieży, psychologów, psychologów klinicznych, psychoterapeutów, a także specjalistów psychoterapii dzieci i młodzieży, terapeutów środowiskowych dzieci i młodzieży oraz osób w trakcie szkoleń specjalizacyjnych lub przygotowujących do uzyskania certyfikatów. Mamy nadzieję, że treści w niej zawarte będą stanowiły pomoc w codziennej pracy i przyczynią się do pogłębienia wiedzy”.

Autorzy

“Pierwsza myśl, która mi się nasunęła po jej przeczytaniu, to propozycja alternatywnego tytułu, który mógłby brzmieć „Psychoterapia dzieci i młodzieży w historiach”. Bo w pewien szczególny sposób prowadzi ona czytelnika poprzez zagadnienia psychoterapii kolejnych zaburzeń za pomocą opisów przypadków, które przecież są opowieściami o człowieku, jego historii i terapii”.

Prof. dr hab. med. Tomasz Wolańczyk

“Jak większość praktykujących klinicystów wie, najwięcej uczą nas nasi pacjenci i ich rodziny. Dlatego uważam za niezwykle cenne umożliwienie czytelnikowi wspólnego z autorami pokonywania poszczególnych etapów procesu diagnostycznego, ustalania planu terapeutycznego oraz fragmentów jego realizacji na podstawie opisów przypadków klinicznych… Psychoterapia dzieci i młodzieży w praktyce” jest pierwszą na polskim rynku publikacją zawierającą tak obszerne przykłady uporządkowanego procesu zbierania wywiadu, konceptualizacji różnych problemów pojawiających się w populacji rozwojowej, które oparto na konkretnych przypadkach klinicznych”.

Prof. dr hab. med. Agnieszka Słopień