Trzy cechy - przywiązanie cechujące się poczuciem bezpieczeństwa, elastyczność i umiejętność wychowywania dzieci mających poczucie bezpieczeństwa - są skorelowane ze zdolnością jednostki do refleksji nad własnym doświadczeniem. Te same trzy motywy organizują model terapii jako przemiany przez relację. W tym modelu relacja pacjenta z terapeutą jest podłożem zmian i ma pierwszorzędne znaczenie. Stanowi bezpieczną bazę będącą warunkiem koniecznym eksploracji, rozwoju i zmiany. Relacja jest także kontekstem, w którym terapeuta i pacjent po znalezieniu przestrzeni psychicznej dla tych doznań mogą starać się je zrozumieć. Jasne i przystępne opracowanie naukowe prezentujące najnowsze osiągnięcia w teorii przywiązania, intersubiektywności, neuronauki społecznej i uważności. Autor nakłada te mapy pojęciowe na praktykę terapii, by zapoznać z nią czytelnika i stworzyć nową wizję terapii. To lektura obowiązkowa dla psychoterapeutów pragnących pozostać na bieżąco w swojej dziedzinie oraz bogate źródło wiedzy dla uczących się klinicystów. dr Christopher K. Germer, Cambridge, Massachusetts Autor łączy najważniejsze odkrycia w dziedzinie teorii przywiązania z badaniami nad ich zastosowaniem w psychoterapii oraz skrupulatnie objaśnia i ilustruje przykładami klinicznymi złożone koncepcje naukowe. dr Peter Fonagy, University College London David Wallin dokonuje znaczącego kroku w kierunku spełnienia klinicznych obietnic teorii przywiązania. Jego praca to synteza, która powinna być obowiązkową i wdzięczną lekturą dla każdego psychoterapeuty. dr Daniel Goleman, autor książki Inteligencja społeczna Dr Davidi J. Wallin jest psychologiem klinicznym i psychoterapeutą prowadzącym prywatną praktykę oraz autorem wielu książek i artykułów.
1. Przywiązanie i zmiana CZĘŚĆ I. BOWLBY I JEGO NASTĘPCY 2. Podstawy teorii przywiązania 3. Mary Main: reprezentacje umysłowe, metapoznanie oraz Wywiad Przywiązania Dorosłych 4. Fonagy i jego następcy CZĘŚĆ II. RELACJE PRZYWIĄZANIA I ROZWÓJ SELF 5. Wielość wymiarów self 6. Odmiany doświadczeń przywiązania 7. Jak relacje przywiązania kształtują self CZĘŚĆ III. OD TEORII PRZYWIĄZANIA DO PRAKTYKI KLINICZNEJ 8. Doświadczenie niewerbalne a znane-niemyślane: droga do emocjonalnego rdzenia self 9. Postawa self wobec doświadczenia: zanurzenie, mentalizacja i uważność 10. Pogłębienie klinicznego wymiaru teorii przywiązania: intersubiektywność i perspektywa relacyjna CZĘŚĆ IV. WZORCE PRZYWIĄZANIA W PSYCHOTERAPII 11. Jak stworzyć tygiel rozwojowy 12. Pacjent zdystansowany: od izolacji do intymności 13. Pacjent zaabsorbowany: stwarzanie przestrzeni dla własnego myślenia 14. Pacjent zmagający się z nierozwiązanym doświadczeniem urazu: leczenie ran po urazie i stracie
Komentarze (0)
Chwilowo nie możesz polubić tej opinii
Zgłoś komentarz
Czy jesteś pewien, że chcesz zgłosić ten komentarz?
Zgłoszenie wysłane
Twój komentarz został wysłany i będzie widoczny po zatwierdzeniu przez moderatora.