Terapia osób, które przetrwały traumy złożone

Skuteczny sposób pracy z osobami dotkniętymi traumą.
Książka Janiny Fisher, napisana na podstawie poczynionych przez autorkę obserwacji klinicznych, łączy teorię traumy, dysocjacji i przywiązania przedstawioną z perspektywy neurobiologicznej z praktyką podejścia terapeutycznego. Autorka prezentuje  model  oparty  na wypracowaniu ostatecznego „rozwiązania”, jakim jest przekształcenie relacji z własnym „ja”. Przekształcenie takie polega na zastąpieniu uczucia wstydu, obwiniania się i nienawiści do siebie samego pełną współczucia akceptacją. U podstaw opisanych w książce strategii postępowania leżą takie metody terapeutyczne, jak psychoterapia sensomotoryczna, coraz bardziej popularna w Polsce psychoterapia systemu wewnętrznej rodziny oraz terapie oparte na uważności czy hipnoza kliniczna.
Model terapeutyczny zaprezentowany w książce posłuży do pracy ze wszystkimi osobami cierpiącymi w wyniku traumy. Przyniesie pożytek pacjentom z diagnozą zespołu stresu pourazowego (PTSD), a także  osobom po traumie z ADHD, u których rozpoznano zaburzenia osobowości z pogranicza albo zaburzenia dysocjacyjne. Mogą go także wykorzystać osoby, które nigdy wcześniej nie konsultowały się z żadnym psychiatrą, a doświadczyły napaści, zastraszania lub przemocy ze strony innej osoby.
„Stworzona przez Janinę Fisher unikatowa mieszanka elementów koncepcji systemu wewnętrznej rodziny, terapii sensomotorycznej oraz terapii opartej na uważności stanowi wspaniałą innowację w dziedzinie psychologii psychodynamicznej. Ta książka – mocno zakorzeniona w  teorii dysocjacji strukturalnej i terapii traumy – prezentuje spostrzeżenia, które wzbogacają wiedzę terapeutów pracujących zarówno z wysokofunkcjonującymi jednostkami z urazem psychicznym, jak i z osobami do głębi zniewolonymi traumą. Polecam tę wyjątkową pracę wszystkim psychoterapeutom, zwłaszcza zajmującym się terapią psychodynamiczną.
Kenneth A. Frank, PhD, Psychoterapy Integration Training Program, National Institute for Psychotherapies
Tom zawiera::
- Rozszczepienie dysocjacyjne i fragmentacja jako reakcje adaptacyjne na anormalne doświadczenia.
- Badania neuronaukowe na temat pamięci traumatycznej.
- Nowe role pacjenta i terapeuty.
- Model dysocjacji strukturalnej.
- Strategie rozbudzania i pielęgnowania zdolności do rozumienia siebie, współczucia sobie samemu.
- Następstwa przywiązania traumatycznego.
- Zachowania autodestrukcyjne, zaburzenia odżywiania.
- Problemy pacjentów  ze diagnozowalnymi zaburzeniami dysocjacyjnymi (DID, DDNOS, zespół depersonalizacji).
- Opisy przypadków klinicznych.