W starzejącym się społeczeństwie zwiększa się liczba osób obu płci wykazujących różnie nasilone objawy otępienne. Ponieważ jest to grupa zaburzeń o złożonej etiopatogenezie, można mówić o zespołach otępiennych typu alzheimerowskiego. Choroba otępienna rozwija się zwykle podstępnie, ale w sposób ciągły. W początkowym okresie objawy jej są niecharakterystyczne, słabo wyrażone, różnie nasilone u poszczególnych osób. W pełni rozwinięta choroba otępienna stanowi tragedię dla osób nią dotkniętych, tragedię i duże obciążenie fizyczne, psychiczne i finansowe dla ich rodzin, jak i duże obciążenie dla społeczeństwa. Trudności w stosowaniu precyzyjnych kryteriów diagnostycznych i brak rozwiniętych procedur diagnostycznych nie pozwalają na pewne przyżyciowe postawienie rozpoznania choroby Alzheimera. Nawet pośmiertne badanie histopatologiczne mózgu nie zawsze pozwala na odróżnienie zmian towarzyszących chorobie Alzheimera od zmian w innych zespołach otępiennych. Mimo zaangażowania dużych sił i środków są słabo poznane patomechanizmy prowadzące do rozwoju choroby otępiennej. Jeszcze gorzej przedstawia się sytuacja ze sposobami zapobiegania jej rozwojowi, a prawie beznadziejnie wygląda sprawa leczenia tej choroby lub tylko łagodzenia jej objawów. Jak dotychczas nie ma leczenia przyczynowego. Stosowane leczenie może jedynie w pewnym stopniu wpływać na spowolnienie procesu chorobowego lub też łagodzić jego objawy. To co wyżej napisano znajduje potwierdzenie w prezentowanej książce Leczenie zespołów otępiennych. Liczne grono autorskie z różnych ośrodków badawczych w Niemczech obszernie i w sposób wyczerpujący przedstawia problematykę choroby otępiennej z różnych punktów widzenia:: chorego, rodziny, społeczeństwa i lekarzy. Autorzy zgodnie z ostatnimi zdobyczami wiedzy omawiają etiopatogenezę zespołów otępiennych, nowoczesne metody ich diagnostyki, przebieg kliniczny, czynniki ryzyka, metody i środki zapobiegawcze oraz w sposób obszerny różne grupy leków, których głównym celem jest spowolnienie postępu zaburzeń poznawczych i behawioralnych, towarzyszących chorobie otępiennej. Autorzy przyznają, że dotychczas nie stworzono cudownego leku przeciwotępiennego, nie wynaleziono również szczepionki na chorobę Alzheimera. Nie pozbawiają nas jednak nadziei - trwają prace nad szczepionką przeciw złogom amyloidu w mózgach chorych na chorobę Alzheimera. Autorzy podręcznika przybliżają nam w sposób szeroki i nowoczesny problematykę choroby otępiennej. Chociaż książka ma charakter specjalistyczny i adresowana jest głownie do neurologów i psychiatrów, skorzystać z niej mogą także ewentualni pacjenci (chcący poznać czynniki ryzyka i sposoby profilaktyki), rodziny chorych (poznający czekające ich obciążenia oraz uczący się postępowania z chorymi członkami rodzin) oraz lekarze innych specjalności - w tym lekarze rodzinni mający jako pierwsi kontakt z pacjentami i często doświadczający trudności z prawidłowym rozpoznawaniem choroby otępiennej. dr n. med. Tomasz Zyss
Wprowadzenie 1. Historia otępienia i leków otępiennych 2. Diagnostyka i ocena przebiegu otępienia 3. Układ cholinergiczny i leczenie otępienia typu alzheimerowskiego 4. Glutaminergiczna neurotransmisja i memantyka 5. Inne leki nootropowe i przeciwotępienne 6. Nowe przyczynowe metody leczenia 7. Czynniki ryzyka, na które można wpływać, i zapobieganie Dodatek
Wykaz skrótów
Kliniczne skale oceny
Wykaz leków
Interakcje
Adresy
Skorowidz
Komentarze (0)
Chwilowo nie możesz polubić tej opinii
Zgłoś komentarz
Czy jesteś pewien, że chcesz zgłosić ten komentarz?
Zgłoszenie wysłane
Twój komentarz został wysłany i będzie widoczny po zatwierdzeniu przez moderatora.