Właściwe postępowanie diagnostyczne jest podstawą dla prawidłowego rozpoznania i leczenia pacjentów z chorobami serca. Właściwa identyfikacja pacjentów, którzy mają chorobę serca może być wyzwaniem nawet dla wytrawnych klinicystów. Dodatkowo, bardzo trudne jest wyodrębnienie spośród chorych tych, którzy będą mieli groźne powikłania kardiologiczne i tych u których należy się spodziewać, że gorzej zareagują na zastosowane leczenie. Przeto coraz większa rolę w procesie diagnostycznym ma pomiar różnych markerów, które mogą wskazywać na, obecność choroby serca i pomóc w wybraniu najlepszego sposobu leczenia. Początkowo stosowane przede wszystkim dla ustalenia uszkodzenia serca, znajdują coraz częstsze zastosowanie dla selekcji chorych lub w wyborze właściwej terapii. Właściwe zastosowanie biomarkerów w diagnostyce i schematach leczenia wymaga jednak zrozumienia nie tylko korzyści ale również potencjalnych ograniczeń. Nowe zrozumienie roli biomarkerów postępuje bardzo szybko. Do coraz lepszego zrozumienia roli biomarkerów w chorobach serca przyczynili się klinicyści, praktykujący kardiolodzy, osoby pracujące w laboratoriach i lekarze oddziałów intensywnej terapii. Monografia zawiera rozdziały napisane przez wielu ekspertów z tej dziedziny i jest szczególnie zaadresowana do lekarzy i badaczy, którzy chcą lepiej zrozumieć zasady wykorzystania biomarkerów w praktyce klinicznej u osób z chorobami serca.