Pomimo olbrzymiego postępu, jaki w ostatnich latach dokonał się w leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego, nadal pozostają one w czołówce chorób odpowiedzialnych za największą liczbę zgonów i niepełnosprawności wśród mieszkańców krajów rozwiniętych. W przebiegu choroby niedokrwiennej serca obserwuje się zachwianie równowagi pomiędzy zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na tlen a jego podażą. Większość leków powszechnie stosowanych w terapii choroby niedokrwiennej serca działa poprzez wpływ na parametry hemodynamiczne układu sercowo-naczyniowego. Celem takiej terapii jest zmniejszenie zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen poprzez redukcję częstości skurczów serca i wartości ciśnienia tętniczego krwi lub zwiększenie podaży tlenu na drodze rozszerzenia naczyń wieńcowych. Poza tymi lekami istnieje jednak grupa substancji, które wpływają na metabolizm mięśnia sercowego, nie wywołując zmian hemodynamicznych. Sprawiają one, że mięsień sercowy oszczędniej gospodaruje swoimi ograniczonymi zasobami tlenowymi...
1. Podstawowe zagadnienia z fizjologii mięśnia sercowego 2. Kardioprotekcja - mechanizmy ochraniające mięsień sercowy 3. Przemiany energetyczne w mięśniu sercowym w warunkach fizjologicznych 4. Przemiany energetyczne w mięśniu sercowym w warunkach niedokrwienia i niewydolności serca 5. Ochronny wpływ trimetazydyny u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i niewydolnością serca 6. Rola trimetazydyny w leczeniu kardiologicznych powikłań cukrzycy 7. Inne leki o działaniu metabolicznym 8. Kardiotoksyczność antracyklin
Komentarze (0)
Chwilowo nie możesz polubić tej opinii
Zgłoś komentarz
Czy jesteś pewien, że chcesz zgłosić ten komentarz?
Zgłoszenie wysłane
Twój komentarz został wysłany i będzie widoczny po zatwierdzeniu przez moderatora.