Farmakoterapia u pacjentów w wieku podeszłym. Istotne problemy praktyczne.

Wydanie z serii „W gabinecie lekarza POZ”, przedstawiające praktyczne problemy związane z farmakoterapią u pacjentów w wieku podeszłym. Publikacja niezwykle cenna zarówno dla lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, internistów i geriatrów, ale także dla lekarzy innych specjalności, którzy mają do czynienia w swojej praktyce z pacjentami geriatrycznymi z wielochorobowością. Monografia unikalna ze względu na aktualność i

Przedstawiono tu najważniejsze aspekty w terapii farmakologicznej pacjentów w starszym wieku, jak farmakokinetyka leków i racjonalna farmakoterapia i stosowanie antybiotyków w geriatrii, specyfika leczenia psychiatrycznego, a także kardiologicznego, leczenia bólu i chorób przewodu pokarmowego. Nie pominięto ważnego tematu w populacji geriatrycznej – suplementacji, zespołu kruchości oraz geriatrycznego zespołu post-COVID. Publikację uzupełniają treści dotyczące najczęstszych działań niepożądanych oraz interakcji lekowych w omawianej grupie chorych.

Najnowsza analiza danych ludnościowych w Polsce ukazuje nie tylko spadek liczby ludności ogółem, ale również proces starzenia się społeczeństwa. Według ostatnich danych GUS, liczba osób w wieku ponad 65 lat sięgnęła około 7,25 miliona osób, co stanowi niemal 20% całego społeczeństwa. Starzenie się wiąże się z licznymi zmianami w funkcji wielu  narządów, które z kolei wpływają na pojawiające się  zmiany w zakresie parametrów farmakokinetyczno-farmakodynamicznych, a to z kolei wpływa zarówno na skuteczność, jak i  na bezpieczeństwo stosowanej farmakoterapii. Dodatkowo starzenie indukuje zmiany takie jak  zaburzenia widzenia, słuchu, połykania, wpływa na funkcje motoryczne i poznawcze, co może z kolei  wpływać na poprawność stosowania zaleconej farmakoterapii. W praktyce w polskiej populacji pacjentów senioralnych mamy do czynienia z licznymi patologiami w farmakoterapii, w szczególności z farmakoterapią nieprawidłowo dobraną, przyjmowaniem leków zbędnych  czy farmakoterapią jatrogenizacjyjną, które szczególnie w ocenie długoterminowej doprowadzają do zjawiska inwalidyzacji i pogorszenia jakości życia seniorów. W praktyce zamiast oligofarmakoterapii  seniorzy przyjmują nieracjonalną wielolekowość, niekorzystnie wzmacnianą przez samoleczenie i suplementomanie. W tej populacji często obserwujemy kaskady przepisywania leków, które doprowadzają w swojej konsekwencji do pogorszenia funkcjonowania pacjentów senioralnych. Istotnym problemem praktycznym jest także nieprawidłowe stosowanie leków psychotropowych, a także indukowanie uzależnień z uwagi na przewlekłe ich stosowanie. Ten ostatni problem dotyczy w szczególności benzodwuazepin oraz leków „Z” stosowanych w leczeniu bezsenności. W książce zebrano w odniesieniu do wyłącznie praktycznych problemów zagadnienia,  które w opinii zespołu Autorów odnoszą się do aktualnej  praktyki  farmakoterapii geriatrycznej.