Chirurgia twarzy

Twarz jako pole operacyjne jest obszarem skomplikowanym i wymagającym od chirurga dobrej znajomości anatomii, fizjologii i patologii. Warunki strukturalne i czynnościowe oraz zjawiska patologiczne wymusiły rozwój technik operacyjnych rozrzuconych w kilku specjalnościach lekarskich. Zbiorowe doświadczenie uczy, że rozwój chirurgii twarzy, był, jest i będzie oparty na osiągnięciach chirurgii jednonarządowej, w której można zdobyć szczyty sprawności niedostępnej dla szerokiego grona lekarzy. Tym niemniej choroby takie jak nowotwory, urazy i wady rozwojowe mają charakter wielonarządowy a ich leczenie wymaga wyjścia poza wąskie kompetencje. Pojawiła się potrzeba podjęcia wysiłku integracyjnego w tym zakresie. Takie oczekiwania dostrzegane są wśród lekarzy kształcących się w zakresie okulistyki, otorynolaryngologii, chirurgii szczękowo-twarzowej i plastycznej. Wydaje się też uzasadnione oczekiwanie aby minimum wiedzy z zakresu chirurgii twarzy zawarte było w wykształceniu ogólnochirurgicznym.