Książka ta jest uznana przez terapeutów za ważne, godne zaufania źródło informacji i ceniona za klarowne, pełne empatii i nadziei podejście do pacjentów dokonujących samouszkodzeń. Barent W. Walsh przedstawia stan wiedzy i wyniki badań na temat tego coraz powszechniejszego problemu oraz mówi, jak go skutecznie leczyć. Drugie wydanie, poprawione i rozszerzone o najnowsze osiągnięcia badawcze i strategie kliniczne, opiera się na modelu stopniowania opieki, w którym interwencje dopasowane są do potrzeb pacjenta. Dodano nowe rozdziały dotyczące związku między samouszkodzeniem a samobójstwem, oceny formalnej, terapii rodzinnej, leczenia nastolatków w ośrodkach terapeutycznych oraz ciężkich samouszkodzeń. Grono autorów poszerzyło się o kilka osób, które napisały rozdziały poświęcone swoim specjalnościom. Część I jest praktycznym wprowadzeniem w problematykę samouszkodzeń. Mówi o tym, z jakimi zachowaniami najczęściej styka się klinicysta, które grupy populacyjne narażone są na największe ryzyko i dlaczego, oraz jakie są związki między samouszkodzeniem a samobójstwem. Rdzeniem książki jest część II, poświęcona ocenie i leczeniu. Poszczególne rozdziały opisują szeroki zakres interwencji poznawczo-behawioralnych oraz przedstawiają zajmujące opisy przypadków, dzięki którym można poznać myśli i uczucia osób dokonujących samouszkodzeń oraz dowiedzieć się, jak strategie terapeutyczne działają w praktyce. Terapeuci dostają wiele wskazówek na temat dostosowania interwencji do pacjentów w zależności od ich objawów, pogorszenia funkcjonowania oraz współwystępujących problemów. Część III traktuje o zagadnieniach specjalistycznych, między innymi o postępowaniu z samouszkodzeniami w szkołach i placówkach penitencjarnych. Jest także uzupełniona o ważne informacje na temat takich niebezpiecznych zachowań, jak „zabawa” w duszenie się, połykanie ciał obcych oraz ciężkie samouszkodzenia. Tom zamykają przydatne aneksy, zawierające np. narzędzia oceny samouszkodzeń oraz opisy ćwiczeń oddechowych, pomagających radzić sobie z dyskomfortem. Ten nieoceniony przewodnik, opracowany przez uznanego specjalistę w dziedzinie samouszkodzeń, powinien trafić na biurka psychologów klinicznych, psychiatrów, pedagogów oraz pracowników socjalnych zajmujących się opieką nad nastolatkami i dorosłymi. Zainteresuje również magistrantów i stażystów kształcących się w różnych specjalnościach zdrowia psychicznego
CZĘŚĆ I. SAMOUSZKODZENIE – DEFINICJA I KONTEKSTY 1. Definicja samouszkodzenia oraz różnice między samouszkodzeniem a samobójstwem 2. Związek między samouszkodzeniami a próbami samobójczymi 3. Pośrednie i bezpośrednie zachowania autodestrukcyjne – przegląd zagadnień 4. Główne grupy populacyjne, w których występują samouszkodzenia 5. Piercing, tatuaże, wypalanie skóry, skaryfikacje i inne formy modyfikowania ciała 6. Samouszkodzenia – model biopsychospołeczny CZĘŚĆ II. OCENA I LECZENIE – MODEL STOPNIOWANIA OPIEKI LECZENIE:: STOPIEŃ 1 7. Wstępne interwencje terapeutyczne 8. Formalna ocena samouszkodzeń 9. Ocena poznawczo-behawioralna 10. Praca z uwarunkowaniami sprawczymi LECZENIE:: STOPIEŃ 2 11. Trening umiejętności zastępczych 12. Terapia poznawcza 13. Terapia rodzinna 14. Leczenie psychofarmakologiczne LECZENIE:: STOPIEŃ 3 15. Praca nad postrzeganiem własnego ciała 16. Przedłużona ekspozycja i przeformułowanie poznawcze w leczeniu zaburzenia stresowego pourazowego oraz związanych z nim samouszkodzeń LECZENIE:: STOPIEŃ 4 17. Leczenie osób przejawiających różne zachowania autodestrukcyjne 18. Leczenie samouszkodzeń i zachowań samobójczych u nastolatków w ośrodkach terapii CZĘŚĆ III. ZAGADNIENIA SPECJALISTYCZNE 19. Radzenie sobie z reakcjami na samouszkodzenie 307 20. Samouszkodzenie a efekt zarażania 21. Protokół postępowania z samouszkodzeniami w szkole 22. Ryzykowne zachowania spowodowane asfiksją („zabawa” w duszenie się) 23. Jak rozumieć, kontrolować i leczyć połykanie ciał obcych 24. Samouszkodzenia w instytucjach penitencjarnych 25. Leczenie ciężkich samouszkodzeń Posłowie ANEKSY Aneks A. Podręcznik oddychania Aneks B. Kwestionariusz BAS (Body Attitudes Scale) Aneks C. Kliniczne skale oceny samouszkodzeń Aneks D. Przydatne adresy internetowe Aneks E. Karta praw osób dokonujących samouszkodzeń Bibliografia Indeks
Komentarze (0)
Chwilowo nie możesz polubić tej opinii
Zgłoś komentarz
Czy jesteś pewien, że chcesz zgłosić ten komentarz?
Zgłoszenie wysłane
Twój komentarz został wysłany i będzie widoczny po zatwierdzeniu przez moderatora.