Wizerunek ciała w anoreksji i bulimii psychicznej

Osoby z jadłowstrętem psychicznym i bulimią wzbraniają się przed jedzeniem, gdyż, ich zdaniem, przyjmowanie pokarmów powoduje przyrost masy i uniemożliwia osiągnięcie, jakże pożądanej przez nie, szczupłej sylwetki. Wyrzekają się własnych, naturalnych potrzeb na rzecz zrealizowania przyjętych społecznie i kulturowo standardów – szczupłości, pięknego ciała, cielesności.
Warto zastanowić się, czy dążenie do ideału, jaki stanowi szczupła sylwetka, jest własnym pragnieniem czy też wynikiem nadmiernej internalizacji poglądów propagowanych, głównie, przez środki masowego przekazu. Gdyby problem kultu cielesności nie był tak mocno akcentowany przez współczesne media, czy młode dziewczęta i kobiety dążyłyby do bycia szczupłymi (ze względu na własne pragnienia a nie realizowanie potrzeb innych osób)? Do jakiego ideału dążą – własnego (wynikającego z wewnętrznej motywacji i przeświadczenia) czy społecznie aprobowanego (będącego wynikiem zewnętrznej motywacji i dającego gratyfikację w postaci społecznej akceptacji)?
Lęk przed przybraniem na wadze, nadmierne zaabsorbowanie kształtem i masą ciała, nieustanne dążenie do posiadania szczupłej sylwetki i nieakceptowanie aktualnej, wyolbrzymianie rozmiarów własnego ciała prowadzą do postrzegania i oceniania go w kategoriach negatywnych. Problematyka książki dotyczy roli, jaką odgrywa wizerunek ciała w mechanizmie powstawania i rozwoju zaburzeń odżywiania. Omówione zostały m.in. czynniki determinujące negatywny obraz ciała, koncepcje psychologiczne warunkujące zaburzenia odżywiania w kontekście wizerunku własnego ciała, proces internalizacji ideału propagowanej współcześnie sylwetki, postawy wobec jedzenia, syndrom gotowości anorektycznej oraz metody pracy terapeutycznej.