Chcielibyśmy apelować o to by praktykę psychoanalityczną traktować zarazem jako rdzeń działalności terapeutycznej, jak i jako niezbędny element psychoanalitycznego procesu badawczego Praktyka psychoanalityczna to sfera, w której następuje proces leczenia, i z której czerpie się wiedzę cenną z punktu widzenia heurystycznego. Podstawową i decydującą rolę w weryfikacji tej wiedzy - zarówno podstawowej jak i stosowanej - powinny odgrywać niezaangażowane bezpośrednio osoby trzecie. Badania psychoanalityczne, których dotyczy twierdzenie o nierozerwalnej więzi, mają charakter ograniczony:: wyniki tych badań służyć mogą jedynie odkrywaniu i formułowaniu wstępnych hipotez, a nie ich testowaniu. W codziennej, rutynowej działalności terapeutycznej analityk musi zadawać sobie pytanie, czy stosowana technika terapeutyczna sprzyja jednocześnie formułowaniu nowych hipotez, poszerzaniu wiedzy psychoanalitycznej i procesowi leczenia Ze względów metodologicznych pojedynczy analityk nie jest w stanie ogarnąć tej triady. Któż bowiem -jak to czynił Freud -śmiałby twierdzić, że nie tylko doszedł do czegoś nowego, lecz także - przestrzegając ściśle zasad analizy - wstąpił w najgłębsze czeluście i jednocześnie udowodnił, że znalazł sposób rozwiązania dalszych konfiguracji. Co więcej - zgodnie z credo naukowym Freuda - przyrost dającej się uogólnić, zobiektywizowanej wiedzy o powiązaniach psychicznych może - wręcz musi - doprowadzić do przyspieszenia procesu leczenia, pod warunkiem że wiedza ta zostanie w odpowiedni sposób przekazana podczas terapii. Naturalną konsekwencją postępu naukowego jest zatem w psychoanalizie terapia krótkotrwała. Aby móc zagłębić się w najbardziej ukryte warstwy umysłu i przeprowadzić analizę, która w krótkim czasie przyniesie korzystne rezultaty, trzeba mieć odpowiednie przygotowanie praktyczne i teoretyczne. Tylko wtedy można wykazać, że terapia stosująca interpretację pomaga również pacjentowi dowiedzieć się czegoś więcej o sobie. Samowiedza ta nie musi jednak wnosić niczego nowego do podstawowej i stosowanej teorii psychoanalitycznej. Jej wartość polega przede wszystkim na tym, że - wraz z innymi czynnikami - wpływa pozytywnie na proces leczenia
TOM I 1. Psychoanaliza:: stan obecny 2. Przeniesienie i relacja 3. Przeciwprzeniesienie 4. Opór 5. Interpretacja marzeń sennych 6. Wywiad wstępny i ukryta obecność osób trzecich 7. Reguły 8. Środki, sposoby i cele 9. Proces psychoanalityczny 10. Związek teorii z praktyki
TOM II 1. Historie przypadków i raporty terapii 2. Przeniesienie i relacja 3. Przeciwprzeniesienie 4. Opór 5. Interpretacja marzeń sennych 6. Od wywiadu wstępnego do terapii 7. Zasady 8. Środki, sposoby i cele 9. Proces psychoanalityczny:: terapia i wyniki 10. Zagadnienia specjalne
TOM III - Wprowadzenie - Opis kliniczny - Pierwsze sesje w świetle krytycznego komentarza - Przebieg terapii psychoanalitycznej - Ognisko i przeniesienie w przebiegu terapii psychoanalitycznej - Zmiany, cele terapii i cele życiowe - Literatura cytowana
Komentarze (0)
Chwilowo nie możesz polubić tej opinii
Zgłoś komentarz
Czy jesteś pewien, że chcesz zgłosić ten komentarz?
Zgłoszenie wysłane
Twój komentarz został wysłany i będzie widoczny po zatwierdzeniu przez moderatora.