O kształtowaniu się człowieka

Dziecko nie pragnie niczego więcej ponad rzeczy dostosowane do jego potrzeb i korzysta z nich dopóty, dopóki są one mu przydatne.
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę „dla dziecka” i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. W myśl tej metody dla prawidłowego rozwoju dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na rozwijanie spontaniczności i twórczości oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Maria Montessori określała dzieciństwo jako okres „życia wewnętrznego”, który prowadzi do rozwoju i doskonałości, zaś wartość środowiska wychowawczego mierzyła dostępnością środków niezbędnych do realizacji tego procesu.
Metoda Marii Montessori znalazła zwolenników na całym świecie. Mimo jej rosnącej popularności w Polsce wciąż niewiele jest publikacji tej autorki dostępnych w języku polskim. Czytelnicy korzystają głównie z pośrednich źródeł i opracowań.
Co takiego ma w sobie ta metoda, że równie dobrze sprawdza się stosowana wśród noworodków, jak i w odniesieniu do absolwentów uniwersyteckich?
O kształtowaniu się człowieka to książka, w której Maria Montessori wyjaśnia podwaliny swojej koncepcji naturalnego rozwoju dziecka oraz metody, którą określa jako „pomoc w zdobywaniu przez ludzką osobowość niezależności, środek do uwalniania ludzkiej niezależności z opresji uprzedzeń ciążących od zamierzchłych czasów na edukacji”.
Przez tysiąclecia ludzkość przechodziła obok dziecka z całkowitą obojętnością, niewzruszona cudem natury, jakim jest kształtowanie się inteligencji, kształtowanie się ludzkiej osobowości. W jaki sposób następuje to kształtowanie? Jakie procesy składają się na nie? Jakie prawa nim rządzą?
Z tekstu