Uroginekologia zabiegowa w świetle Teorii Integralnej

[...] Peter Papa Petros zmienił od podstaw nasze spojrzenie na uroginekologię, podejmując odważną polemikę z klasycznym postrzeganiem problemu zaburzeń funkcji dna miednicy, przez co poprawił wielu kobietom jakość ich życia. Niestety, tak wcześniej jak i teraz priorytetem nie jest indywidualne podejście do dolegliwości zgłaszanych przez pacjentkę, zrozumienie fizjologii oraz pogłębianie wiedzy na temat symptomatologii i diagnostyki uszkodzonych struktur dna miednicy. Znakomita większość chirurgów w dalszym ciągu dokonuje tylko pobieżnej analizy przypadku i zadawala się przyswojeniem kolejnej techniki operacyjnej.
Tak więc i dziś większość uroginekologów i urologów kieruje się klasycznymi zaleceniami opublikowanymi jeszcze w 1958 roku przez International Continence Society (ICS), które zresztą ponownie zarekomendowano w roku 1988:: dolegliwości zgłaszane przez pacjentki nie są najważniejsze, niestabilności pęcherza moczowego nie można leczyć chirurgicznie a zalecanym postępowaniem jest terapia farmakologiczna, korzyści z kwalifikacji do leczenia zabiegowego mogą odnieść jedynie pacjentki z wysiłkową postacią nietrzymania moczu, nie powinno się operować pacjentek z mieszaną postacią nietrzymania moczu a rekomendowanym postępowaniem jest leczenie farmakologiczne.
Także w opublikowanych ostatnio zaleceniach, ICS nie zmieniło swojego stanowiska. Postępowanie farmakologiczne, pomimo związanych z nim uciążliwości na tle działań niepożądanych oraz złych wyników końcowych leczenia, jest w dalszym ciągu zalecane jako metoda z wyboru w terapii pacjentek z mieszaną postacią nietrzymania moczu. O metodach zabiegowych jako opcji alternatywnego postępowania nawet nie wspomniano.
Od 1990 liczne publikacje wskazują na fakt, że wszystkie opisane powyżej dolegliwości można skutecznie wyleczyć przez naprawę uszkodzonych więzadeł i powięzi dna miednicy. Wyjaśnienia tego stanu rzeczy należy szukać w idei Teorii Integralnej, której założenia w prosty sposób pozwalają zrozumieć związek pomiędzy zgłaszanymi dolegliwości uroginekologicznymi, nieprawidłowościami w badaniu urodynamicznym a typem i lokalizacją uszkodzenia tkanki łącznej.
Zależności te opisano w monografii, którą oddajemy w Państwa ręce. Wyrażamy nadzieję, że koleżanki i koledzy czytający tę książkę zainteresują się nowoczesnymi możliwościami leczenia dysfunkcji struktur dna miednicy i nie będą w dalszym ciągu negatywnie bądź sceptycznie nastawieni do fascynującej koncepcji naukowej jaką jest Teoria Integralna. Chcielibyśmy, aby książka ta stała się dla Państwa zaproszeniem do spojrzenia z innej perspektywy na tło i możliwości leczenia zaburzeń uroginekologicznych, a największą nagrodą za trud włożony w jej stworzenie będzie dla nas świadomość, że poświęcili Państwo czas by przeanalizować nasz sposób rozumienia problemu.