Kardiotokografia

Diagnostyka biofizyczna stosowana w intensywnym nadzorze płodu opiera się głównie na badaniu czynności serca, bowiem krążenie krwi stanowi zasadniczy mechanizm homeostazy, zapewniający płodowi właściwe środowisko wewnętrzne. Jednym z najbardziej istotnych przełomów w medycynie perinatalnej, które wydarzyły się w XX wieku, było wprowadzenie w latach 60. kardiotokografii. Nowa metoda w znacznej mierze wyparła wcześniejsze, praktykowane przez prawie 150 lat, osłuchiwanie czynności serca płodu za pomocą stetoskopu.
Choć w chwili obecnej trudno wyobrazić sobie oddział położniczy pracujący bez kardiotokografii, to jednak należy pamiętać o stosunkowo małej czułości tej metody, co może prowadzić do podejmowania decyzji o ukończeniu operacyjnym ciąży przy dobrym stanie płodu. Umiejętna analiza zapisu, wykorzystanie właściwych testów (np. niestresowy, profil biofizyczny płodu) oraz wprowadzanie dodatkowych metod oceny stanu płodu w znaczny sposób poprawia czułość badania i tym samym ogranicza ryzyko nietrafnych decyzji.
Zamiarem naszym było stworzenie nowoczesnego podręcznika dla tych wszystkich, którzy zajmują się diagnostyką stanu płodu w czasie ciąży i porodu. Podręcznik obejmuje nie tylko podstawową wiedzę dotyczącą monitorowania czynności serca płodu, ale również potencjalne kierunki jego dalszego rozwoju. Bardzo istotnym elementem jest wartość praktyczno-kliniczna podręcznika, polegająca na zamieszczeniu kilkudziesięciu przykładów zapisów kardiotoko-graficznych z weryfikacją stanu płodu za pomocą diagnostyki biochemicznej oraz biofizycznej przy zastosowaniu innych metod, jak pulsoksymetria i elektrokardiografia płodowa.
Książka niniejsza została wydana przy finansowej pomocy firmy Adamed Sp. z o.o.
Grzegorz H. Bręborowicz, Jerzy Sikora, Wiesław Markwitz