Atlas pasożytów człowieka

Przygotowana pozycja obejmuje 6 rozdziałów. W pierwszych pięciu podane zostały cechy morfologiczne różnych grup pasożytów wykrywanych w materiale biologicznym pobranym od pacjentów lub w próbach gleby i wody zanieczyszczonych postaciami dyspersyjnymi pasożytów. Zawiera też podstawowe informacje o zasięgach ich rozprzestrzenienia, miejscach lokalizacji u człowieka, nazwie wywoływanej choroby i problemach pojawiających się podczas rozpoznawania pasożytów. W rozdziałach tych pierwotniaki, przywry, tasiemce i nicienie ułożone zostały zgodnie z miejscem ich występowania u żywiciela. Szczególną uwagę zwrócono na pasożyty, które sprawiają trudności diagnostyczne i są szeroko rozprzestrzenione w różnych regionach świata, zwłaszcza w Europie. Stawonogi z kolei podzielono na dwie gromady- pajęczaki i owady. Spośród licznych pajęczaków uwzględniono gatunki kleszczy i innych roztoczy o dużym znaczeniu medycznym i weterynaryjnym, które są czasowymi lub stałymi pasożytami człowieka. Z owadów omówiono wszy przez całe życie związane z żywicielem oraz pluskwy, komary, meszki i pchły, które atakują człowieka tylko na czas pobierania krwi. W rozdziale szóstym podane zostały przykłady najczęstszych pomyłek diagnostycznych w badaniach parazytologicznych. Stadia dyspersyjne pasożytów mogą być mylone m.in. z organizmami wolno żyjącymi, ze strukturami roślinnymi, zarodnikami grzybów i złogami barwnika.
W książce przedstawione zostały liczne unikalne fotografie pasożytów w materiale biologicznym barwionych różnymi metodami oraz elementy roślin, zarodniki pospolitych grzybów i jaja pasożytów zwierząt stwarzające najwięcej problemów diagnostycznych.
Autorzy Atlasu pasożytów człowieka mają nadzieję, że pierwsze w Polsce tego typu opracowanie zaspokoi oczekiwania środowiska medycznego i będzie pomocne w pracy laboratoryjnej, a także przyczyni się do lepszego rozpoznawania pasożytów człowieka.