Twórcze działanie dziecka w sytuacji zabawowo-zadaniowej

O twórczości można mówić w wielu różnych znaczeniach. Większość psychologicznych badań nad twórczością ujmuje to zjawisko w kategoriach procesu twórczego lub kategoriach twórczych zdolności. Od dawna bowiem poszukiwano specyficznych właściwości twórczego myślenia, pozwalających na jego odróżnienie od odtwórczych form tego procesu. (...) Poruszając się w ramach tak obszernego i zróżnicowanego pola badawczego, trzeba by więc najpierw powiedzieć, o jakiej twórczości traktuje ta książka. Podstawową jednostką analizy twórczości jest w niniejszych badaniach kategoria czynności - działania.
Obiektem badania jest działanie dziecka z przedmiotami, uwieńczone ponadto materialnym wytworem, kończącym to działanie. Zamiast jednak badać, jak procesy twórcze dzielą się w dziecku, pytam raczej o to, jak dziecko tworzy, jak organizuje własne czynności, które prowadzą do wyróżnionych, wyjątkowych, twórczych rezultatów. Prowadzone badania odnoszą się do twórczości w znaczeniu instrumentalnym, rozumianej jako rozwiązywanie problemów w działaniu. Chodzi w nich bowiem o to, czy i w jaki sposób dziecko używa swoich twórczych możliwości do rozwiązywania postawionego przed nim praktycznego zadania. Badania dotyczącą twórczości dziecka w zabawie, która jest najbardziej typową i najlepiej rozwiniętą formą aktywności dzieci w wieku przedszkolnym. Ponadto za podstawowe kryterium twórczości przyjmuję tutaj właściwości organizacji działania dziecka podczas wykonywania twórczego zadania, a nie jakość wytworów tego działania