W poszukiwaniu zastosowań psychologii twórczości

Adresatem tej książki są ci spośród psychologów i pedagogów, stosujących wiedzę o twórczości, którzy uważają, że konstruowanie procedur, projektowanie oddziaływania (a także planowanie badań), chociaż powinno wykorzystywać intuicję, opierać się na wglądzie i działaniach doraźnych, prowokowanych sytuacją, musi być poprzedzone gruntownymi studiami.
Z Wprowadzenia
Największy walor recenzowanej pracy zbiorowej stanowi widoczna różnorodność możliwych aplikacji aktualnego stanu psychologii twórczości:: od wyrosłej ze szczególnych merytorycznych i metodologicznych rozstrzygnięć Anny Gałdowej i Aleksandra Nelickiego reinterpretacji twórczości rozwoju osobowego oraz samorealizacji, przez Andrzeja Strzałeckiego konkretyzację ogólnych ujęć w zakresie zarządzania i przedsiębiorczości, a także Aleksandry Tokarz konkretne reguły wyrosłe z dyskusji nad najciekawszą chyba w dziedzinie motywacji twórczości sprawą wzajemnych relacji pomiędzy różnymi rodzajami motywacji autonomicznej i Krzysztofa Brocławika sugestie praktyczne dotyczące optymalizacji warunków pojawienia się w trakcie pracy grupy twórczego myślenia umysłu zbiorowego, aż po zaskakujące właściwie rezultaty metodycznych poczynań opisanych przez Wiesławę Limont i przegląd strategii oraz metod badania twórczości. Na różnym poziomie konkretności/ogólności prowadzone sąprzez różnych Autorów analizy i formułowane sugestie na temat tego, co można i analizami i ich wynikami dalej robić.
Z recenzji dr hab. Krzysztofa Krzyżewskiego