Dyskusje wokół różnicy seksualnej stały się w ostatnich latach jednym z kluczowych topoi w dyskursie współczesnej humanistyki i filozofii. Wcześniej toczyły się już w ramach tradycji psychoanalitycznej, gdzie na różne sposoby próbowano przezwyciężyć patriarchalne przesądy, jakie legły u podstaw Freudowskiego ujęcia relacji męskie-żeńskie (Horney, Klein, Jones, Lacan). Żadnemu jednak z kontynuatorów dzieła autora Totem i tabu nie udało się zerwać z ograniczeniami wynikającymi z takiego ujęcia. Innego rodzaju pytania i wątpliwości nasuwają się w odniesieniu do feministycznej tradycji myślenia o różnicy seksualnej, której skrajne bieguny wyznaczają narcystyczny kult kobiecości, dominujący w nurcie ecriture feminine (Irigaray, Cixous) oraz konstruktywistyczna relatywizacja rozróżnienia męskie-żeńskie w pracach Butler. Najdalej w przezwyciężaniu tych jednostronności idzie Kristeva, która, zrywając z fantazmatycznym determinizmem pisania kobiecego, zachowuje rozróżnienie męskie-żeńskie w perspektywie genealogii samego logosu. Nawiązując do jej koncepcji, autor książki stara się w jej końcowych partiach zarysować własne ujęcie, wykraczające zarówno poza przesądy patriarchalizmu, jak i różne koncepcje poczęte z ducha feminizmu.