Refleksje oświęcimskie

Refleksje oświęcimskie to jedyny w swoim rodzaju zbiór wszystkich tekstów Antoniego Kępińskiego, poświęconych patologii obozów koncentracyjnych i prześladowań politycznych w Polsce, wzbogacony o materiały biograficzne dotyczące pobytu samego autora w obozach na Węgrzech i w Hiszpanii oraz omówienia innych autorów (m.in. Zdzisława Jana Ryna i Józefa Tischnera).
To książka o więźniach i katach, o tym, jakimi byli ludźmi, i co pozostawiła w nich trauma wojennych przeżyć, Obozy zagłady odsłoniły prawdę o człowieku, której dotychczas ludzkość nie może strawić.
Antoni Kępiński
Antoni Kępiński (1918-1972) - psychiatra i filozof, lekarz i terapeuta, nauczyciel wielu pokoleń lekarzy, powiernik i przyjaciel chorych, autor książek o lęku, bólu i cierpieniu człowieka (m.in. Schizofrenia, Psychopatologia nerwic, Lęk, Melancholia, Poznanie chorego). Był inicjatorem pionierskich badań nad wpływem przeżyć obozowych na psychikę człowieka. Jego eseje na temat zbrodni ludobójstwa, psychopatologii władzy, a przede wszystkim studia nad tzw. KZ-syndromem (Konzentrationslagernsyndrom -zespół choroby obozowej) należą do klasyki literatury naukowej na ten temat i pozostają nadal przejmującą lekturą dla każdego. Prace Kępińskiego i jego współpracowników przyczyniły się do włączenia KZ-syndromu do międzynarodowej klasyfikacji chorób psychianych Zeszyty oświęcimskie Przeglądu Lekarskiego, które współredagował, były dwukrotnie (1993, 1994) nominowane do Pokojowej Nagrody Nobla.