W prezentowanej publikacji nakreślono Czytelnikowi fundamentalne pytania:: co się stanie z ukochanym dzieckiem z Zespołem Downa jeśli zabraknie rodziców? Autorzy poszczególnych tekstów próbują zmierzyć się z nieznanym obszarem ludzkiego doświadczenia i wypełnić go rozwiązaniami, które mogłyby wspomóc tę trudną dorosłość. Oczywiście nie chodzi tu o gotowe recepty, ale o zauważanie problemu i poważne go potraktowanie. Wzrost średniej długości życia w ogólnej populacji powoduje zwiększająca się liczbę osób starszych z ZD, co wiąże się ze średnią długością ich życia, która obecnie wynosi około 57 lat. Przesunięcia demograficzne w gronie osób z ZD wskazuje, że w niedalekiej przyszłości będzie to bardzo liczna grupa ludzi dorosłych, potrzebujących wsparcia. Obecny kryzys systemu edukacji osób niepełnosprawnych intelektualnie, który generalnie nie jest przygotowany na zmieniającą się sytuację, musi nie tylko napawać troską, ale motywować do podjęcia celowych działań. Słowa T. Sobolewskiego (2009) mogą bez wątpienia być ilustracją (wyartykułowanych, bądź też nie) przemyśleń wielu rodziców dorastających i dorosłych dzieci z zespołem Downa. Niebagatelne znacznie ma fakt, że osoby dorosłe z ZD są podwójnie pokrzywdzone przez los, ponieważ śmierć osób najbliższych, jakimi są rodzice, powoduje utratę najbliższego środowiska, konieczność opuszczenia miejsca zamieszkania i przeprowadzenie się do nowej grupy społecznej i nowego miejsca, jakim w Polsce jest najczęściej instytucja Domu Pomocy Społecznej. Sytuacja ludzi starszych z zespołem Downa nasuwa jedno bardzo proste (choć trudne w realizacji) wyzwanie:: należy szukać nowych rozwiązań, które dla tych osób oraz ich rodzin będą najlepsze tj. będą spełniały podstawowe prawo każdego człowieka - prawo do godnego życia. To zadanie należy podjąć niezwłocznie. Publikacja podzielona jest na rozdziały poświęcone kolejno problemom biologicznym, psychologicznym, edukacyjnym, społeczno-zawodowym a ostatni refleksjom rodzeństwa dorosłych osób z zespołem Downa.
CZEŚĆ I. ASPEKTY BIOLOGICZNE Dialog genów ze środowiskiem w zespole Downa Zasady długoterminowej opieki lekarskiej u dorosłych pacjentów z zespołem Downa Choroba Alzheimera a zespół Downa
CZEŚĆ II. ASPEKTY PSYCHOLOGICZNE Osoby z zespół Downa i demencją typu Alzheimera - psychologiczna perspektywa Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania u osób z zespołem Downa Wyznaczniki dorosłości osób z zespołem Downa Poczucie tożsamości społecznej a perspektywy i plany życiowe dorosłych osób z zespołem Downa Rodzice wobec dorastania i dorosłości swoich dzieci z zespołem Downa Sprawowanie opieki nad dorastającym dzieckiem z zespołem Downa a stres i poczucie koherencji u rodziców O tym co nieuniknione… - osoba z zespołem Downa a doświadczenie śmierci
CZEŚĆ III. ASPEKTY EDUKACYJNE Urodzeni trzy razy Umiejętności językowe i komunikacyjne dorosłych osób z zespołem Downa Przestrzeń lingwistyczna i metoda MII (Metoda Intymności i Interakcyjności) na tle narracji i pisania twórczego dorosłej kobiety z zespołem Downa Wychowanie religijne dorosłych osób z zespołem Downa Wspieranie rozwoju psychoseksualnego osób z zespołem Downa Aktywność twórcza skuteczną forma stymulacji osób z Zespołem Down Kultura fizyczna osób z zespołem Downa Dogoterapia dla osób dorosłych z zespołem Downa
CZEŚĆ IV. ASPEKTY SPOŁECZNO-ZAWODOWE Medialny obraz dorosłości osób z zespołem Downa Szkoły przysposabiające do pracy i zatrudnienie dla osób z zespołem Downa w stopniu umiarkowany, znacznym Aktywizacja zawodowa i społeczna osób z zespołem Downa jako jedna z form przezwyciężania dyskryminacji w dostępie do rynku pracy Wspólnota zamieszkania Arka (LArche) miejscem doświadczenia dorosłości osób z zespołem Downa System wsparcia dorosłych osób z zespołem Downa w Norwegii. Perspektywa matki
CZEŚĆ V. MÓJ BRAT, MOJA SIOSTRA Dar od Krzysia Urodzinowy telefon Brat i Ja Moja młodsza siostra Lala Ola i Pati z zespołem Downa