Wykłady homeopatycznej materia medica cz. 2 - autum arsenicum - cannabis sativa

Wykłady Homeopatycznej Materia Medica wraz Nowymi Lekami połączone i przedstawione w układzie alfabetycznym.
Zawarte w niniejszej pracy wykłady z zakresu homeopatycznej materia medica zostały wygłoszone w Post-Graduate School of Homeopathics. Niektóre z nich ukazały się na łamach Journal of Homeopathics, ale dla potrzeb tej pracy poddano je rozległej korekcie. W związku z licznymi prośbami studentów i wbrew skłonności autora, zdecydowano się na pozostawienie potocznego stylu. Wykłady przedstawione są w prostej formie, aby uczynić zrozumiałym plan autora w zgłębianiu każdego z leków. Taki potoczny język uprościł materia medica i zredukował zawiłości do prostego opisu. Stąd też materia medica musi zostać okrojona z technicznych zwrotów i sprowadzona do mowy prostej (potocznej).
Nie spotkacie dwóch leków opracowanych w podobny sposób. Każdy wymaga odrębnego podejścia w celu uwypuklenia tego, co jest charakterystyczne. Mimo, że nie wykorzystano wszystkich znanych leków, uwydatniono te wiodące i w pełni przebadane o wyraźnych cechach charakterystycznych, prezentując je tak, aby pokazać, w jaki sposób materia medica powinna być rozwijana i użytkowana. Istnieją oczywiście także inne metody zgłębiania leku. Ta wydawała się autorowi najbardziej naturalnym sposobem przekazywania studentom trwałych idei na temat natury każdego z omawianych środków. Być może wyglądała na najprostszą, gdyż była jedyną metodą, jaką autor zawsze się posługiwał. Wielokrotność powtórzeń charakterystycznych objawów mogłaby stanowić przedmiot krytyki, jednak doświadczenie pokazało, że jedynie tym sposobem można dać początkującemu trwałe pojęcie o leku.
Pozycjami, które okazały się najbardziej pomocne w niniejszych studiach były:: Materia Medica Pura Hahnemanna, Guiding Symptoms Heringa oraz Encyclopaedia of Pure Materia Medica (Encyklopedia czystej materia medica).
Niniejszej pracy nie należy traktować jako pełnego zarysu obrazów leków, lecz jako opracowanie kilku ich najbardziej istotnych cech. Tworzenie kompletnego zarysu nie będzie miało końca i jeśli leżące przed Wami dzieło dostarczy któremuś z młodych terapeutów lub studentów materia medica wsparcia, będzie to oznaczać, że spełniło oczekiwania autora. Nie znajdziemy łatwej ścieżki, która wiodłaby do doskonałego rozumienia materia medica. Jedyną i najlepszą jest ta długa i wymagająca wysiłku, nie większego jednak niż w przypadku innych wielkich nauk. Z tego powodu wielu rezygnuje z podjęcia tego trudu, nawet jeśli mogłoby to uratować czyjeś życie lub zmniejszyć cierpienie. Nadal oferują ludziom swoje porady, choć są świadomi i otwarcie przyznają, że metody, jakimi się posługują nie spełniają oczekiwań, są bezużyteczne, a często destruktywne. Niektórzy twierdzą, że nie wierzą w ten uważny sposób analizy objawów, jeśli natomiast napotkają jakąś łatwą metodę pozorowania mistrzostwa, szybko przyjmują ją - to nie dla mnie. Materia medica można się nauczyć poprzez wnikliwe studiowanie oraz stosowanie. Można ją zrozumieć, ale nie da się jej wykuć na pamięć. Każdy, kto by ją zapamiętał i tak by poniósł sromotną klęskę. Jej miejsce jest pod ręką, gdzie winna być nieustannie - prawidłowo używana. Prawdziwą wiedzę można osiągnąć wyłącznie przez ciągłe zgłębianie materia medica, porównywanie jej z pełnym repertorium. Aby przyswoić materia medica najpierw trzeba stać się mistrzem Organonu Hahnemanna, bowiem symptomatologia materia medica i Organon idą ręka w rękę. Jeśli chcemy posiąść zdolność właściwego stawiania diagnozy homeopatycznej i utrzymywać stale właściwy poziom, Organon, symptomatologia i pełne repertorium muszą stać się książkami, do których cały czas będziemy się odnosić.
Wszyscy pragnący poddać dokładniejszym testom powody, dla których w książce wykorzystano te, a nie inne metody, mogą szukać odpowiedzi w rozdziale Wartość objawów w Wykładach z filozofii homeopatycznej.
James Tyler Kent