LECZENIE MIODEM czyli praktyczne wykorzystanie miodu w apteczce domowej i w pielęgnacji ciała

Miód jest najstarszym uniwersalnym lekarstwem, jakie zna ludzkość. Wielką popularnością cieszył się już w starożytnym Egipcie i Babilonii. Według Aristoksenosa z Tarentu, ucznia Arystotelesa, codzienne spożywanie miodu, młodej cebuli i chleba gwarantować miało odporność na wszelkie choroby, stawny zaś Hipokrates utrzymywał, że miodowy napój gubi flegmę i uspokaja kaszel, zalecając go równocześnie jako środek gojący rany, czyraki i wrzody. W Historii naturalnej Pliniusza miód uważany jest za drogocenny lek na oczy, rany i schorzenia narządów wewnętrznych. Z kolei Awicenna zalecał spożywanie miodu z utartymi płatkami róż w początkowych stadiach gruźlicy.
Postępujący odwrót od medycyny naturalnej, a także pojawienie się na europejskich stołach cukru doprowadziły z czasem do detronizacji miodu. Dla ponownej popularyzacji miodu wiele uczynił ksiądz Sebastian Kneipp, wielki pasjonat powrotu do natury oraz amerykański lekarz dr Jarvis, który w pierwszej połowie XX wieku leczył miodem zaburzenia nerwowe, bezsenność, katar sienny i kaszel. Niestety, z kuchni wyparł go niezdrowy cukier, z medycyny zaś sztuczne farmaceutyki.
Nasz poradnik jest nieśmiałą próbą przywrócenia miodowi należytego mu miejsca w życiu człowieka.