Leczenie niewydolności serca w praktyce lekarza ogólnego

Niewydolność serca jest wieloczynnikowym schorzeniem, którego skomplikowane leczenie wiąże się ze stale wzrastającymi obciążeniami systemu opieki zdrowotnej. Szacuje się, że schorzenie to pochłania 1–2% wszystkich wydatków na opiekę zdrowotną w krajach wysoko rozwiniętych i stanowi przyczynę nawet do 5% przyjęć do szpitalnych oddziałów internistycznych i geriatrycznych. Odsetki te będą wzrastać wraz ze starzeniem się populacji, a także zwiększaniem się liczby osób przeżywających ostrą fazę zawału serca, ponieważ jednocześnie należą oni do grupy zwiększonego ryzyka znacznego uszkodzenia serca, ze względu na fakt, że ich serce w przyszłości prawdopodobnie stanie się niewydolne. Nie zaskakuje fakt, że coraz większe obciążenia dotyczą zarówno lekarzy ogólnych, jak i szpitalnych specjalistów. Niestety, wciąż nie opracowano pojedynczego badania, umożliwiającego dokładne rozpoznanie niewydolności serca. Obecnie schorzenie to wykrywa się i rozpoznaje głównie na podstawie objawów podmiotowych i przedmiotowych. Pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem niewydolności serca należy uważnie monitorować i leczyć przez resztę życia. Autorzy niniejszej książki to wybitny klinicysta, cieszący się międzynarodowym uznaniem oraz lekarz ogólny szczególnie zainteresowany chorobami serca. Publikacja stanowi szczegółowe opracowanie dotyczące epidemiologii, rozpoznawania i leczenia niewydolności serca w podstawowej opiece zdrowotnej. Głównym celem autorów było opracowanie przejrzystych, jednoznacznych zaleceń klinicznych w zakresie leczenia niewydolności serca, a także przedstawienie przyczyn tego stanu klinicznego