Ogromny postęp w wyjaśnianiu mechanizmów leżących u podstaw funkcjonowania układu odpornościowego stwarza uzasadnioną nadzieję na dokonanie znaczącego przełomu w leczeniu wielu chorób, dla których do dnia dzisiejszego stosuje się głównie leczenie objawowe, polegające przede wszystkim na pacyfikacji tego układu, co odbywa się często ze szkodą dla organizmu. Reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane, toczeń układowy, cukrzyca typu I, to tylko przykłady najbardziej znanych chorób, których wspólną cechą jest atakowanie przez własny układ odpornościowy różnych tkanek i narządów organizmu. Nowoczesna immunologia, dla której impulsem do rozwoju było wyjaśnienie roli grasicy w sterowaniu odpowiedzią immunologiczną, w coraz większym stopniu dostarcza wiedzy pozwalającej na kontrolowany wpływ na naszą odporność. Wpływając na aktywność określonej subpopulacji limfocytów będzie można wygaszać nadmiernie silną reakcję układu odpornościowego w przypadku chorób z autoimmunoagresją lub pobudzać tę odpowiedź na przykład w chorobach nowotworowych. Jan Czarnecki