Wraz z rozwojem intensywnej terapii i coraz większymi wyzwaniami stawianymi specjalistom tej dyscypliny, aparat zastępujący funkcję nerek stał się jednym z urządzeń niezbędnych do leczenia chorych w stanie krytycznym. Obok respiratora, jest on obecnie powszechnie dostępnym narzędziem pomocnym w przywróceniu homeostazy u chorego z niewydolnością wielu narządów. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że w ostatnich latach jesteśmy świadkami prawdziwej rewolucji w zakresie pozaustrojowego wspomagania funkcji narządów w intensywnej terapii … „Ciągła terapia nerkozastępcza” to pierwszy wydany w języku polskim podręcznik poświęcony wyłącznie ciągłym metodom pozaustrojowego oczyszczania krwi na oddziale intensywnej terapii (…) Rękojmię jej wysokiego poziomu merytorycznego stanowią nazwiska redaktorów podręcznika i autorów poszczególnych rozdziałów, którzy należą do światowej czołówki ekspertów w dziedzinie leczenia nerkozastępczego w intensywnej terapii … Niewielki rozmiar podręcznika ogranicza zakres zawartej wiedzy do aspektów o największym znaczeniu praktycznym, co może ułatwić odbiór treści, zwiększając bezpieczeństwo chorych i pomagając w przełamaniu bariery psychologicznej, towarzyszącej wprowadzaniu nowych, inwazyjnych metod terapii … (…) Pragnę wyrazić nadzieję, że treści zawarte w podręczniku okażą się pomocne lekarzom i pielęgniarkom oddziałów intensywnej terapii, w których wprowadzany jest program ciągłej terapii nerkozastępczej, a także oddziałów, które już taki program prowadzą
CZĘŚĆ I. ZAGADNIENIA TEORETYCZNE 1. Stany krytyczne z towarzyszącą niewydolnością nerek 2. Geneza i uzasadnienie rozwoju ciągłej terapii nerkozastępczej 3. Terminologia i nazewnictwo 4. Podstawowe zasady transportu substancji rozpuszczonych 5. Zasady gospodarki płynowej 6. Wskazania, kwalifikacja pacjentów i czas rozpoczęcia terapii 7. Rozszerzone wskazania do ciągłej terapii nerkozastępczej 8. Adekwatność dawki i jej ocena 9. Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej i elektrolitowej CZĘŚĆ II. ZAGADNIENIA PRAKTYCZNE 10. Wybór terapii nerkozastępczej w ostrej niewydolności nerek 11. Dostęp naczyniowy w ciągłej terapii nerkozastępczej 12. Obieg pozaustrojowy i przepis zabiegu 13. Błona – wielkość i materiał 14. Płyny stosowane w ciągłej terapii nerkozastępczej 15. Alarmy i rozwiązywanie problemów 16. Strategie optymalizacji funkcjonowania obiegu pozaustrojowego w leczeniu nerkozastępczym, niezwiązane ze stosowaniem antykoagulacji 17. Antykoagulacja 18. Regionalna antykoagulacja cytrynianowa 19. Dawkowanie leków podczas ciągłej terapii nerkozastępczej CZĘŚĆ III. SZCZEGÓLNE SYTUACJE KLINICZNE 20. Terapia nerkozastępcza u dzieci 21. Plazmafereza w intensywnej terapii 22. MARS – recyrkulujący system adsorpcji molekularnej 23. Sorbenty 24. Terapie hybrydowe CZĘŚĆ IV. ZAGADNIENIA ORGANIZACYJNE 25. Środowisko oddziału intensywnej terapii 26. Jakość opieki nad pacjentem i praca w zespole 27. Aspekty organizacyjne:: opracowanie schematów postępowania i procedur ciągłej terapii nerkozastępczej 28. Aparaty do ciągłej terapii nerkozastępczej 29. Zapewnienie jakości w prowadzeniu ciągłej terapii nerkozastępczej 30. Nauczanie leczenia nerkozastępczego na oddziale intensywnej terapii