Ćwicząc Tai Chi uczymy się pewnego sposobu rozumienia świata, którego podstawę stanowi taoistyczna zasada działania przez powstrzymywanie się od działania. Po wielu latach praktykowania Tai Chi ciało i umysł osiągają stan elastyczny. Kiedy zapytamy ćwiczących:: Czym jest Tai Chi?, możemy otrzymać wiele różnych odpowiedzi. Dla jednych jest to rodzaj gimnastyki zdrowotnej regulującej oddech i rytm pracy serca i wywierającej zbawienny wpływ na funkcjonowanie organizmu. Inni uważają Tai Chi za rodzaj praktyki medytacyjnej uspokajającej umysł i oczyszczającej go z niepotrzebnych myśli, wyobrażeń, emocji. Są też tacy, którzy postrzegają Tai Chi jako praktykę psychosomatyczną, i tacy, którzy zaliczają Tai Chi do sztuk walki. Na pozór wszystkie te próby określenia czym jest Tai Chi nawzajem się wykluczają. W odniesieniu do Tai Chi sprzeczność ta jest jednak pozorna. Istotę Tai Chi stanowi bowiem pewna zasada, którą można zastosować we wszystkich wyżej wymienionych dziedzinach. W pewnej starej japońskiej opowieści samuraj zapytał mnicha:: Mędrcze, jaka jest różnica między niebem a piekłem?. Mnich odrzekł:: Jesteś gburem!. Samuraj rozzłościł się, wyciągnął miecz krzycząc:: Zginiesz za tę zniewagę!. Mnich uśmiechnął się i stwierdził:: To jest właśnie piekło. Samuraj zrozumiał mądrość tych słów i skłonił się przed nim w podzięce za naukę. Mnich zaś rzekł:: To jest właśnie niebo. Ta krótka historia to dobry przykład na charakterystyczną dla mistrzów umiejętność opanowywania emocji.